مقایسه استعاره ادبی و استعاره سینمایی با شواهدی از شعر فارسی

فرایند اقتباس ادبی۱ در سینمای داستانگو پرسابقه است و بسیاری از منتقدان سینمایی به مقایسه فیلم اقتباسی با منبع ادبی پرداخته­اند. نمونه این پژوهشها در تحقیقات دانشگاهی ایران نیز انجام شده است. در دهه اخیر برخی محققان این موضوع را با یک نگاه ماقبلی پی­ گرفته اند؛ یعنی پیش از اینکه اثر به فیلم تبدیل شود، قابلیتهای تبدیل آن را به فیلم موضوع تحقیق قرار داده اند. با اتخاذ این رویکرد می­توان کارکرد سینمایی استعاره در تصویرهای شعر فارسی را بازجست. بلاغت سنتی با تبعیت از دیدگاه ارسطویی، استعاره را کلمه­ای می­داند که بر اساس رابطه مشابهت به ­جای کلمه دیگری می­نشیند. این تعریف که به واژه، و در نهایت، به جمله نظر دارد، با تعریفهای پس از آن که از دیدگاه رمانتیک افلاطونی برآمده­اند، تفاوت دارد؛ زیرا از دیدگاههای اخیر استعاره با کل زبان رابطه­ای سازمند دارد و زاییده تخیل فعالی است که باید معنایی را از یک شیء به یک شیء دیگر انتقال دهد.  با توسعه این دیدگاه در قرن بیستم و صورتبندی دقیق آن در یافته های زبانشناسان ساختگرا، استعاره اصلا فرایندی است که در زبان محقق می­شود و نه ­تنها عامل انتقال معنا، که آفریننده معناست، آن هم از طریق ایجاد کنش و واکنش میان دو امر که امر سوم را ایجاد می کند. برهم­سنجی استعاره ادبی با استعاره سینمایی بر اساس دیدگاه کلاسیک ارسطویی دشوار است؛ زیرا از این دیدگاه استعاره بر واژه استوار است و واژه بنیان رسانه کلامی است که ذاتا با رسانه سمعی- بصری سینما متفاوت است.  اگر استعاره را به طور کلی و به منزله عنصر بنیادین فکر در نظر بگیریم، زبان کلامی و غیرکلامی می­توانند برخی مناسبات خود را با یکدیگر بازیابند. از این دیدگاه، تعامل استعاره های ادبی شعر فارسی و سینما در «دگردیسی عناصر زیبایی شناسانه» و با «معادل یابی عناصر سبکی» در دو رسانه تبیین می­شود

Keywords:

Comparative Literature , Comparative Study , metaphor , Persian Poetry , Literary Image , Cinema , Adaptation , ادبیات تطبیقی , بررسی مقایسه ای , استعاره , شعر فارسی , تصویر ادبی , سینما , اقتباس