بهینه سازی توپولوژی سازههای پیوسته بر اساس قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات
Publish place: Modares Mechanical Engineering، Vol: 17، Issue: 7
Publish Year: 1396
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 48
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_MME-17-7_029
Index date: 17 February 2025
بهینه سازی توپولوژی سازههای پیوسته بر اساس قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات abstract
بهینهسازی و قابلیت اطمینان دو کلید اساسی در طراحی سازهای است. بهینهسازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان روشی قوی و امیدبخش برای پیدا کردن توپولوژی بهینه با در نظر گرفتن عدم قطعیت است. در این مقاله به جای تقریب تابع حالت حدی و سپس استفاده از الگوریتمهای جستجوی محتمل ترین نقطه شکست که به طور معمول در بهینهسازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان مورد استفاده قرار میگیرد، از الگوریتم ازدحام ذرات با بهرهگیری از روش اندازه گیری عملکرد پیشنهاد میشود. در الگوریتم پیشنهادی نیاز به استفاده از ضریب جریمه که انتخاب مناسب آن در همگرایی فرایند جستجو بسیار مهم است، نمیباشد. علاوه بر آن نیاز به تقریب تابع حالت حدی، محاسبه مشتقات تابع حالت حدی نسبت به متغیرهای تصادفی و همچنین مشکل همگرایی روش های جستجوی محتمل ترین نقطه شکست برای توابع حالت حدی پیچیده را ندارد. در این مقاله بهینه سازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان با استفاده از بهینهسازی دو جهتی تکاملی سازه ها با طرح فیلتر بهبود یافته ارائه میشود. توپولوژی به دست آمده با بهینهسازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان با توپولوژی به دست آمده از بهینه سازی توپولوژی قطعی مقایسه می شود. نتایج نشان میدهد الگوریتم ازدحام ذرات میتواند به طور موثر در بهینهسازی توپولوژی بر اساس قابلیت اطمینان به کار گرفته شود و استفاده از آن نیز ساده و آسان است.
بهینه سازی توپولوژی سازههای پیوسته بر اساس قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات Keywords:
Reliability , Particle Swarm Algorithm , Bidirectional evolutionary structural optimization , قابلیت اطمینان , الگوریتم ازدحام ذرات , بهینهسازی دو جهتی تکاملی سازهها
بهینه سازی توپولوژی سازههای پیوسته بر اساس قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات authors
حامد محمدزاده
Mechanical Engineering Department, Ferdowsi University of Mashhad
محمد حسین ابوالبشری
دانشگاه فردوسی مشهد