بررسی افزایش بهره وری آب با استفاده از هیدروژل در کشت نهال گوجه فرنگی

تنش خشکی یکی از چالش های مهم در تولیدات کشاورزی است که تاثیرات منفی بر رشد و عملکرد گیاهان دارد. استفاده از هیدروژل ها به عنوان پلیمرهای آبدوست یک راهکار کارآمد برای حفظ رطوبت خاک و بهبود وضعیت گیاهان در شرایط کم آبی مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به بررسی تاثیر ترکیب هیدروژل و کود NPK بر ویژگی های مورفولوژیکی، بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی نهال های گوجه فرنگی پرداخته است. در این پژوهش از آنالیز آماری استفاده شد و آزمون ها با ۳ تکرار، تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS۱۵، و تفاوت بین تیمارها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از هیدروژل در ترکیب با مقادیر مناسب کود NPK منجر به بهبود رشد و کاهش تنش های محیطی در گیاه گوجه فرنگی شد و تیمارها از لحاظ میزان پروتئین محلول کل، فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی اسکوربات پراکسیداز و رنگدانه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کاروتنوئیدها) با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند.

Keywords:

هیدروژل , گوجه فرنگی , تنش خشکی , کود NPK , رشد