بررسی تاثیر نانوهیدروژل آهن در افزایش مقاومت گیاه پتوس به تنش های محیطی

هوای آلوده نیاز انسان به استفاده از گیاهان تصفیه کننده هوا را تشدید می کند. از طرفی مشکل کم آبی کشور نگهداری این گیاهان را با مشکل رو به رو کرده است. راه حل این مشکل استفاده از سوپرجاذب های کوپلیمری است که توانایی ذخیره آب تا چندین برابر وزن خود، کود و مواد مغذی را دارند. آهن یکی از مواد مغذی مورد نیاز گیاه است که در صورتی که میزان آن در گیاه مناسب باشد رنگ برگ ها سبزتر و عمل فتوسنتز بهتر صورت می گیرد. پتوس یکی از گیاهان تصفیه کننده ی هوا است که طرفداران زیادی داشته و نگهداری آن در منزل آسان است. در این پژوهش تاثیر نانوهیدروژل آهن به روی گیاه پتوس (تحت تاثیر خشکی) مورد بررسی قرار داده شد. مقادیر ۰.۰۵، ۰.۱۰، ۰.۱۵ و ۰.۲۰ گرم نانوهیدروژل برای پتوس در نظر گرفته و میزان پرولین، فنل اکسیداز و رنگدانه های فتوسنتزی اندازه گیری شد. آزمون ها با ۳ تکرار، تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss، آنالیز واریانس با ANOVA و تفاوت بین تیمارها با آزمون دانکن انجام شد. در تمامی مقادیر نانوهیدروژل، میزان پرولین، فنل و رنگدانه در تیمار شاهد بیشترین و تیمار ۰.۲۰ کمترین بوده است. یعنی نانوهیدروژل شرایط پایداری را برای گیاه ایجاد کرده است. میزان پرولین و فنل اکسیداز در شرایط نامساعد افزایش پیدا می کند که در نمونه شاهد این مقدار افزایش یافته است. تولید رنگدانه های فتوسنتزی در تنش های محیطی برای افزایش عمل فتوسنتز نیز در گیاه بیشتر می شود که این مورد در نمونه شاهد مشاهده شد.

Keywords:

هیدروژل , نانوذره آهن , گیاه پتوس , تنش خشکی