عنصر مسئولیت مدنی در بهبود وضعیت محیط زیست با نگاهی به سند مسئولیت مدنی زیست محیطی در اتحادیه اروپا

اعاده به وضع سابق بر ایراد خسارت که در نهاد مسئولیت مدنی تاحدامکان محقق می شود مزیتی خاص به این ابزار حقوقی در نگهداشت و بازسازی محیط زیست می دهد و این عنصری مفقوده است که نمی توان بدیلی برای آن در رویکردهای محض کیفری و عمومی مشاهده کرد؛ اما یافته ها بیانگر آن است که کاربست این نهاد در قوانین محیط زیست جمهوری اسلامی ایران از عمومات قواعد اتلاف و تسبیب فراتر نرفته است و تا امروز نص خاص و صریح قانونی در این زمینه وضع نشده است و مطالعه تطبیقی برای فهم جایگاه مواد پراکنده قانونی دراین خصوص ضروری است از سوی دیگر متن قانون مسئولیت مدنی محیط زیست اتحادیه اروپا مصوب سال ۲۰۰۷ میلادی که برآمده از منطق جمعی سلسله کشورهای اروپایی است با تعیین اسلوب کلی و نکته سنجی های حقوقی در مبحث ضمان قهری محیط زیست دارای اهمیت والایی در متون حقوقی مرتبط است؛ بنابراین هدف این مقاله با روش پژوهش توصیفی از نوع تحلیل اسناد تبیین این واقعیت است که اولا احتراز از آسیب های محیط زیستی بدون این نهاد میسر نیست و در ثانی اینکه مطالعه موردی قانون اتحادیه اروپا با نگاه تطبیقی برای این مهم ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

: اتحادیه اروپا , محیط زیست , مسئولیت مدنی , عدالت ترمیمی , مطالعه ی تطبیقی