مقایسه دقت اندازه گیری قند خون بین نمونه های شریانی و مویرگی در بیماران دیابتی تحت عمل جراحی قلب در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و هدف دیابت به عنوان شایع ترین بیماری سیستم غدد درون ریز، خطر عوارض قلبی عروقی را افزایش می دهد. بیماران دیابتی تحت جراحی قلب اغلب نوسانات قند خون را تجربه می کنند و عدم کنترل دقیق آن می تواند به عوارض جدی منجر شود. هرگونه خطا در فرآیند نمونه برداری به تفسیر نادرست و درمان اشتباه منجر می شود. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه دقت اندازه گیری قند خون به روش های مویرگی و شریانی انجام شد. روش بررسی مطالعه ای مقطعی بر روی ۷۳ بیمار دیابتی بالای ۱۸ سال که تحت جراحی قلب قرار گرفته و در بخش مراقبت های ویژه بیمارستانی در شمال ایران بستری بودند، انجام شد. نمونه های قند خون شامل نمونه های شریانی آزمایشگاهی، شریانی گلوکومتری و مویرگی گلوکومتری بود. دقت روش ها با مقایسه با مقادیر آزمایشگاهی و محاسبه میانگین و میانگین مطلق خطا ارزیابی شد. یافته ها نتایج نشان داد میانگین سطح گلوکز در روش شریانی آزمایشگاهی، شریانی گلوکومتری و مویرگی گلوکومتری به ترتیب ۶۹/۱۱±۲۱۳/۸۸، ۷۱/۱۶±۲۱۵/۴۷ و ۷۱/۲۲±۲۲۵/۲۲میلی گرم بر دسی لیتر بود. روش شریانی گلوکومتری دقت ۵/۹۴ درصد و روش مویرگی دقت ۸۹ درصد را نشان دادند. هر دو روش تمایل به تخمین بیش ازحد گلوکز داشتند، اما روش مویرگی واریانس بیشتری نشان داد. ضرایب تطابق بین روش ها و آزمایشگاه ازنظر آماری معنی دار بود (۰/۰۵>P). نتیجه گیری روش شریانی گلوکومتری دقت و قابلیت اطمینان بالاتری نسبت به روش مویرگی دارد و برای موقعیت های حیاتی مناسب تر است. بااین حال، روش مویرگی به عنوان یک روش ساده و سریع برای پایش روزمره توصیه می شود. انتخاب روش مناسب باید باتوجه به نیازهای بالینی و دقت موردنظر صورت گیرد.

Keywords:

Blood glucose , Diabetes mellitus , Cardiac surgery , گلوکز خون , دیابت شیرین , جراحی قلب