تاثیر نانو ذرات اکسید سیلیس بر شاخص های رشد، محتوای آسکوربات، گلوتاتیون و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در گوجه فرنگی تحت تنش کادمیوم

نانو ذرات اکسید سیلیس دارای توانایی تخفیف تاثیر نامطلوب تنش­های غیرزیستی با تعدیل تعدادی از فرایندهای فیزیولوژیکی هستند. با این حال، اطلاعات در مورد این که چگونه این اثرات تحت تنش فلزات سنگین میانجی­گری می شوند، اندک است. در این پژوهش، نقش نانو ذرات اکسید سیلیس در تخفیف سمیت کلریدکادمیوم در گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) بررسی شد. از نانو ذرات اکسید سیلیس در چهار سطح ۰، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی­گرم بر لیتر و کلرید­کادمیوم در سه سطح ۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرومولار استفاده شد. نتایج نشان دادند تیمار ۲۰۰ میکرومولار کادمیوم منجر به کاهش وزن تر و طول و میزان آسکوربات و گلوتاتیون اندام هوایی و ریشه شد، اما محتوای کادمیوم، مالون دی آلدهید، H۲O۲ و پروتئین را در مقایسه با تیمار صفر کادمیوم افزایش داد. تیمار ۵۰ میلی­گرم در لیتر نانو سیلیس سبب افزایش وزن تر و طول گیاه، افزایش میزان آسکوربات و گلوتاتیون و کاهش محتوای کادمیوم، مالون دی آلدهید ، H۲O۲ و پروتئین در مقایسه با تیمار صفر نانوسیلیس شد. تنش کادمیوم فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون-S-ترانسفراز را افزایش داد، اما تیمار ۵۰ میلی­گرم در لیتر نانو ذرات اکسید سیلیس در شرایط تنش کادمیوم فعالیت این آنزیم­ها را بیشتر تقویت کرد. افزایش حداکثری فعالیت آنزیم­ها توسط نانو ذرات اکسید سیلیس به وضوح نشان دادند این نانو ذرات نقش قابل توجهی در سم­زدایی گونه­های فعال اکسیژن و تخفیف تنش اکسیداتیو القا شده توسط کادمیوم دارند.

Keywords:

آسکوربات , آنزیم های آنتی اکسیدانت , کادمیوم , گلوتاتیون , گوجه فرنگی , نانو ذرات سیلیس