مقایسه تاثیر ترکیبات معدنی، عصاره های گیاهی و سموم آفت کش شیمیایی روی مهار جمعیت مراحل مختلف زندگی شته مومی کلمBrevicoryne brassicae (Linnaeus) در فضای سبز شهری

استفاده از گل­های زینتی در فضای سبز شهری در فصول مختلف به صورت گسترده صورت می­گیرد و جزء جدایی­ناپذیر مدیریت شهری است. در راستای حفظ و تداوم زیبایی ظاهر انواع گیاهان و رضایت شهروندان از فعالیت های مدیریت شهری مذکور استفاده از انواع سموم آفت کش به صورت دوره ای در محیط شهری رایج می باشد. شته مومی کلم یکی از آفات مهم فضای سبز شهری در فصل زمستان می باشد که در صورت عدم مهار باعث خسارت اقتصادی و انتقال بیماری های ویروسی از طریق مکیدن شیره گیاهی می گردد. در این پژوهش، تاثیر دو ترکیب گیاهی دایابون و عصاره زیتون تلخ و سه ترکیب معدنی حاوی عنصر پتاسیم شامل نیترات پتاسیم، سولفات پتاسیم و سیلیکات پتاسیم و سه آفت کش شیمیایی آبامکتین، استامیپرید و کلوتیانیدین در مقایسه با شاهد (آب) با غلظت های توصیه شده روی مهار جمعیت شته مومی کلم ارزیابی شدند. ارزیابی میزان کارآیی تیمارها با نمونه برداری و مقایسه میزان جمعیت شته ها روی ۱۰ عدد برگ انتخابی از ۱۰ گل کلم زینتی، طی سه نوبت در زمان های هفت، ۱۴ و ۲۱ روز پس از محلول پاشی انجام شد. نتایج این آزمایش ها نشان داد که تیمارهای استامیپرید (۰±۰)، کلوتیانیدین (۰±۰) و آبامکتین (۴/۲±۷/۹) موثرترین ترکیبات در مهار شته مومی کلم بوده و عصاره زیتون تلخ (۱۵/۲±۰/۶) و دایابون (۶۳/۱±۱/۴) نیز در هفت روز ابتدایی در کاهش جمعیت شته مومی کلم تاثیر داشتند و می توان در مدیریت تلفیقی از آن ها بهره برد. نتایج نشان داد که ترکیبات معدنی حاوی پتاسیم، کارآیی چندانی در مهار جمعیت این آفت در فضای سبز نداشتند.

Keywords:

آبامکتین , استامیپرید , عصاره زیتون تلخ , کلوتیانیدین , منظر شهری