برنامه ریزی محلات دوستدار کودک با تاکید بر مشارکت پذیری؛ نمونه مطالعاتی محله پونک جنوبی تهران

شهرها با چالش­های بسیاری روبرو هستند که یکی از این چالش­ها بی­توجهی به کودکان است  و محلات به عنوان یکی از نطفه­های حل مسائل شهر است که می­توان از ظرفیت­های آن  بهره برد و کودکان به عنوان قشر آسیب­پذیر باید نظر آن ها در رابطه با محیط زندگیشان مورد توجه برنامه­ریزان قرار گیرد، به این دلیل که کودکان علایق بیشتری برای حضور در محله پیدا کند. بنابراین هدف پژوهش شناسایی راهکارهای برنامه­ریزانه برای ایجاد محلات دوستدار کودک به منظور ارتقاء مشارکت­پذیری  در محله پونک جنوبی تهران است که در پژوهش­های اخیر کمتر به آن توجه شده است. بنابراین این پژوهش سعی دارد شاخص­های مطرح شده در ابعاد مختلف محلات دوستدار کودک را با توجه به مشارکت­پذیری مطرح نماید. روش تحقیق توصیفی –تحلیلی و نوع پژوهش از نوع کاربردی است و برای تعیین حجم نمونه  از روش کوکران  استفاده شد که ۳۸۰ پرسش نامه با توجه به جمعیت هر یک از بلوک­ها به روش تصادفی ساده بین ساکنان محله با جامعه آماری ۳۵۴۰۸ نفر به دلیل اصل عدالت در انتخاب افراد در نمونه مطالعاتی برگزیده شده است و برای تحلیل پرسشنامه از تحلیل رگرسیونی استفاده شد یافته­های تحقیق نشان داد که میزان انجام فعالیت­های متنوع توسط کودکان در بعد کالبدی، ایمنی کودک در برابر اتومبیل در بعد حمل­و­نقل بیشترین امتیاز و توجه به رنگ­های موردعلاقه کودکان در بعد کالبدی، تهویه مسکن در بعد مسکن کمترین امتیاز را کسب کرده­اند. درنتیجه می­توان با مشارکت کودکان محلات را به مکانی طبق میل و خواسته کودک تبدیل کرد که امنیت، حس تعلق، حضور­پذیری در آن بالاست.

Keywords:

پونک جنوبی تهران , کودک , محلات دوستدار کودک , مشارکت پذیری