نقص اکوتوریسم حوزه های آبخیز در اقتصاد مازندران (با محوریت شهرستان بابل)

گردشگری به عنوان صنعت پاک یکی از اصلی ترین منابع درآمدی در تجارت و کسب و کار مجانی می باشد. این صنعت در وضعیت اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی مبدا و مقصد دارای اثرات موثر مثبت و منفی می باشد. بررسی های به جای مانده صنعت گردشگری در ابعاد مختلف بیان گر این مطلب است که مانند هر فعالیت دیگر گردشگری نیز نیازمند یک ساختار و قانونی موثر و حساس می باشد. یکی از این ابعاد در نظر گرفتن توان طبیعت گردی حوزه های آبخیز بر اساس صنعت توسعه گردشگری با ساختار سازمان یافته و مدیریت کارآمد در هر کشور شهر و روستا این فعالیت را به سوی پیشرفت بهینه سوق داده و قادر خواهد بود همه اثرات منفی و مثبت آن را با اثر بخشی بالا و مستمر مدیریت نماید. در این تحقیق با توجه به عوامل موثر بر گردشگری، حوزه بابلرود شهرستان بابل که به عنوان یکی از شهرهای استان مازندران از توان بالقوه به بالفعل صنعت گردشگری بیش ماری برخوردار بوده انتخاب گردید. بطوریکه از لحاظ موقعیت دسترسس ، منابع طبیعی و ... بررسی گردید. در نهایت پرسشهای بعمل آمده نشان از مشارکت مردم در توسعه و سرمایع گذاری در صنعت گردشگری حوزه های آبخیر دارد.

Keywords:

صنعت پاک , زیست محیطی , صنعت گردشگری , حوزه آبخیز , توان های بالقوه