ارائه مدل چگونگی تاثیر پاداش مبتنی بر عملکرد در توانمندسازی کارکنان مطالعه موردی: سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهرداری اصفهان

از وظایف اصلی مدیران در سازمانها، ارزیابی، قدرشناسی و بهبود عملکرد کارکنان می باشد. امروزه با توجه به گسترش تمایل مدیران به توانمندسازی کارکنان، یکی از مهمترین دگرگونی های که باید در نظام مدیریت عملکرد حاصل شود، تغییرکانون توجه نظام از «دریافت در ازای وقت» به «پرداخت در ازای عملکرد» می باشد. هدف این مقاله بررسی تاثیر نظام پاداش مبتنی بر عملکرد بر توانمندسازی کارکنان می باشد. جامعه آماری این پژوهش کارکنان سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهرداری اصفهان بوده که به شیوه نمونه گیری تصادفی ۶۵ نفر انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای حاوی۲۵ سوال بود که پایایی آن با آلفای کرونباخ ۸۹% مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج حاکی از این است که ارزیابی عملکرد کارکنان با ابعاد توانمندسازی یعنی شایستگی، خودمختاری، موثر بودن، معنی داری و اعتماد ارتباط معنی دار و مستقیم دارد. همچنین با توجه به ارتباط معنی دار ارزیابی عملکرد و پاداش با توانمندسازی کارکنان نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان می دهد که ۴۹ % از واریانس مربوط به توانمندسازی توسط دو عامل ارزیابی عملکرد و پاداش قابل توجیه است. بنابراین نظام پاداش مبتنی بر عملکرد، انگیزه کارکنان در کسب مهارتها و تواناییهای سازمانی را افزایش داده و باعث ارتقاء و پیشرفت سریع کارکنان و جلوگیری از ترک خدمت افراد شایسته و با استعداد از سازمان می گردد.

Keywords:

ارزیابی عملکرد , سیستم پاداش , توانمند سازی , منابع انسانی , سازمان تاکسیرانی اصفهان