نقش شهرداریها در برنامه ریزی اراضی شهری

تا اوسط قرن بیستم، برنامه ریزی توسعه عمران به طور ظمنی بر این پیش فرض استوار بود که رشد و توسعه و بهره برداری از محیط طبیعی حدود مرزی ندارد و کره زمین از امکانات بی پایانی برای حفظ و بازسازی خود برخوردار است اما تحقیقات دانشمندان علوم طبیعی و علوم اجتماعی در دهه ۱۹۶۰ نشان دادند که امکانات رشد و توسعه در روی کره زمین محدود است و با ادامه روندهای جاری، موجودیت زمین و انسان در خطر نابودی قرار خواهد گرفت تحلیل کاربری ارا ضی شهری چگونگی استفاده از توزیع، حفاظت، ساماندهی مکانی - فضایی فعالیت ها و عملکردی های شهری را بر اساس خواست و نیازهای جامعه شهری، بررسی می کند. امروزه با توجه به رشد نابسامان کالبدی و بی تعادل شهرها در کاربری های موجود و از طرفی برای ارتقای کیفی شهرنشینی و تعادل بخشی و ساماندهی و بهینه گزینی کاربری ها، اراضی شهرها، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. نتایج نشان می دهد یکی ازابزارهای مهم برنامه ریزی درزمینه کاربری زمین استفاده ازسرانه های کاربری زمین است که نقش اساسی درتهیه طرح های شهری ونحوه ی توزیع وتقسیم اراضی شهری دارد. اما مجموعه مطالعات وبررسی های انجام شده دراین زمینه نشان می دهدکه نظام برنامه ریزی سرانه ای ایران اصوالبا تنگناهای اساسی نظری و عملی روبروست به همین دلیل مجموعه روشها و فنون تعیین سرانه های شهری یا اصوال از مفهوم برنامه ریزی کاربری زمین و جامع نگری لازم بی بهره اند و یا پیش شرط های لازم برای کاربرد درست آنها در طرح های شهری ایران وجود ندارد

Keywords:

توسعه , پایداری کاربری , مهاجرت