تاثیر موسیقی درمانی بر بهبود مهارت های توجه و تمرکز در کودکان دارای نقص توجه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر بهبود مهارت های توجه و تمرکز در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه (ADHD) می باشد. در سال های اخیر، استفاده از رویکردهای غیر دارویی در درمان اختلالات روانی-شناختی کودکان به ویژه در زمینه توجه و تمرکز مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. موسیقی درمانی به عنوان یکی از روش های مکمل و غیرتهاجمی، ظرفیت هایی را در بهبود عملکرد شناختی کودکان فراهم آورده است. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کودکان ۷ تا ۱۰ ساله دارای تشخیص نقص توجه در شهر تهران بود که از میان آن ها ۳۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای، مداخلات موسیقی درمانی مبتنی بر تکنیک های توجه محور را دریافت کرد. داده ها با استفاده از آزمون های روان سنجی معتبر شامل مقیاس SNAP-IV و آزمون عملکرد پیوسته (CPT) گردآوری و با روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که موسیقی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود مولفه های توجه پایدار و تمرکز در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل دارد (p<۰.۰۱). این یافته ها نشانگر نقش موثر موسیقی درمانی در توانبخشی شناختی کودکان دارای نقص توجه بوده و می تواند به عنوان روشی مکمل در برنامه های درمانی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود متخصصان بالینی و آموزش و پرورش به بهره گیری از این روش در محیط های مدرسه و کلینیک توجه بیشتری داشته باشند.

Keywords:

موسیقی درمانی , نقص توجه , کودکان , تمرکز , توانبخشی شناختی