بررسی تجلی فرهنگ و فلسفه صدرایی در معماری

این مقاله به بررسی تجلی فرهنگ و فلسفه صدرایی در معماری ایرانی–اسلامی می پردازد و تلاش دارد تا پیوند عمیق میان اندیشه حکمی ملاصدرا و کالبد فضایی معماری سنتی را بازخوانی کند. فلسفه صدرایی، مبتنی بر مفاهیمی همچون تشکیک وجود، حرکت جوهری، و وحدت عقل، عاقل و معقول، زمینه ای غنی برای ایجاد فضایی معنوی و پویا در معماری فراهم می آورد که فراتر از کارکردهای صرف فیزیکی است. در مقاله، ابتدا مبانی نظری فلسفه صدرایی تشریح شده و سپس نمونه هایی از معماری سنتی ایرانی تحلیل شده اند تا نحوه ی تجلی این مبانی در فضاهای معماری نشان داده شود. علاوه بر این، چالش ها و فرصت های بازتولید این رویکرد فلسفی در معماری معاصر بررسی شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بازآفرینی معماری صدرایی نیازمند نگاهی نوآورانه، میان رشته ای و همراه با درک عمیق فلسفی است تا بتواند همزمان با تکنولوژی و شرایط مدرن، مفاهیم معنوی و وحدت وجود را در فضاهای معماری معاصر بازتاب دهد. این مقاله بر ضرورت آموزش فلسفه در نظام های معماری و همکاری های گسترده میان معماران و فیلسوفان تاکید می کند و معتقد است که بازگشت به معماری صدرایی می تواند راهی برای پاسخگویی به نیازهای معنوی و هویتی انسان در عصر حاضر باشد.

Keywords:

فلسفه صدرایی , معماری ایرانی , فرهنگ اسلامی , حرکت جوهری , معماری معنوی