بررسی تاب آوری زنان در برابر خشونت ابراز شده از سوی همجنسان: مطالعه موردی زنان دانشجوی دانشگاه مازندران

تابآوری یکی از توانایی های فردی و جمعی مهم در مقابله با حوادث است که ما را در برابر فشارهای روانی ناشی از خشونت و ازآستانهای روانی مصتون نگه میدارد. هدف پژوهش حاضر درک علل کاهش تابآوری زنان در برابر خشونت ابراز شده از سوی همجنسانشان در بستر نمام مرد سالاری بود، که فرهنگ و آموزه های تربیتی و پرورشی و همینطور آموزه های سنتی و اعتقادات دینی و تربیتی در نهاد خانواده افراد را شامل می شود. بدین منظور ۲۰ نفر از دانشجویان زن دانشگاه مازنداران به روی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل استفاده از تکنیک مصاحبه عمیق است که از شرکت کنندگان گردآوری شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تفسیر یر و کدگذاری بر روی اطلاعات به دست آمده از مصاحبه های عمیق استفاده شد. نتایج نشان داد که برخی از فرهنگ ها و نمامه های حاکم بر آنها وخرده فرهنگ ها از جمله نمام مردسالاری ارتباط مستقیم با کاهش میزان تابآوری افراد دارد. مقایسه این یافته ها با مطالعات مشابه نشان می دهد که فرهنگ عمومی، نقش مهمی در شکلدهی واکنش زنان به خشونت همجنسان خود دارد. بنابراین می توان این طور نتیجه گرف که افرادی که در فرهنگ هایی رشتد یافته اند که دچار سترکوب هیجانات شده اند به عل عوامل فرهنگی سترکوب گرایانه و مردسالارانه (گفتمان قدرت) تابآوری کمتر و واکنش های پس رونده تری مانند انزوا، کناره گیری، تحمل خشونت، انفعال و سکوت دارند و در برابر فشارهای روانی آسیب پذیرتر هستند.

Keywords:

خشونت زنان علیه زنان , تابآوری , فرهنگ , نمام مردسالاری , حل تعارض