توسعه شاخص کیفیت سازه های خط ریلی بدون بالاست در متروهای شهری

با افزایش حجم خطوط ریلی در کلانشهرها و از سوی دیگر محدودیت های بودجه های در دور ان بهره برداری، مدیریت موثر داراییها بیش از پیش حائز اهمیت می باشد. به همین جهت در حوزه مدیریت تعمیر و نگهداری وجود یک الگوریتم و روش مناسب جهت ارزیابی کیفی خطوط ریلی از اهمیت زیادی برخوردار است. روش ها و شاخص های مختلفی در دنیا برای خطوط ریلی بین شهری وجود دارد که البته غالبا پیچیدگی های کاربردی نیز دارند. معمولا هر کشور برحسب شاخص های توسعه داده شده کیفیت خطوط را طبقه بندی و مطابق با بودجه تخصیص یافته، امر تعمیر و نگهداری را مدیریت می نماید. در این مقاله یک شاخص کیفیت سازه ای برای استفاده در خطوط متروی شهری توسعه داده شده است که پیچیدگی محاسباتی را برای کاربران و مهندسین به طور چشمگیری کاهش می دهد. در این مطالعه تبیین و طبقه بندی خرابی های سازه ای در خطوط مترو بدون بالاست، روش بازرسی چشمی، ارزیابی خرابی ها و تعیین نحوه امتیازدهی به کیفیت سازه ای خط و اجزای آن انجام گرفته و منتج به یک الگوریتم جهت ارزیابی سازه ای شده است. همچنین قسمتی از خط یک متروی کلانشهر اصفهان جهت برداشت میدانی، پیاده سازی مدل شاخص توسعه یافته و راستی آزمایی آن انتخاب گردید. بر این اساس با محاسبه شاخص کیفیت سازه های خط مترو، اولویت رسیدگی به اجزای خط تعیین و درجه کیفی آن مشخص شد. این امر میزان کارایی مدل و توانایی آن برای پشتیبانی از عملیات تعمیر و نگهداری خطوط ریلی را به خوبی نشان می دهد.

Keywords:

مدیریت تعمیر و نگهداری , خطوط مترو , شاخص کیفیت سازه ای , خرابی های خط , بازرسی چشمی