خودتنظیمی در بزرگسالان مبتلا به اختلال انفجاری متناوب و سابقه اقدام به خودکشی یک مرور نظام مند

اختلال انفجاری متناوب با طغیانهای مکرر تکانشی و پرخاشگرانه مشخص می شود که اغلب با رفتارهای خودکشی را همراه است. خودتنظیمی که شامل کنترل هیجانی و رفتاری است، عاملی کلیدی در درک ارتباط بین این اختلال و اقدام به خودکشی است. این مرور نظام مند بر اساس پروتکل پریزما شواهد موجود از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ را درباره نقصهای خودتنظیمی در بزرگسالان مبتلا به این اختلال و سابقه اقدام به خودکشی گردآوری کرده است. جست وجوی جامع در پایگاه های علمی ۱۲ مطالعه را که معیارهای ورود را داشتند، شناسایی کرد. یافته ها نشان دهنده نقصهای قابل توجه در تنظیم هیجانی، تکانشگری و کنترل پرخاشگری در این جمعیت است. در حالی که مداخلات شناختی-رفتاری نویدبخش بوده، اما نیاز به اعتبارسنجی بیشتری دارند. همبستگی های نوروبیولوژیکی از جمله اختلال در عملکرد قشر پیشانی نیز به عنوان عوامل کلیدی مطرح شدند. این مرور بر ضرورت رویکردهای درمانی یکپارچه برای بهبود خودتنظیمی و کاهش خطر خودکشی در این اختلال تاکید می کند. تحقیقات آینده باید بر طرح های طولی و ابزارهای استاندارد خودتنظیمی تمرکز کنند تا نتایج بالینی بهتری حاصل شود.

Keywords:

اختلال انفجاری متناوب , اقدام به خودکشی , خودتنظیمی , تکانشگری , تنظیم هیجانی