افزایش اعتماد عمومی بر پایه ی ارتقای فرهنگ پاسخ گویی

بسیاری از تحقیقات پیشین در حوزه ی مسائل مدیریت دولتی نشان داده است که افزایش منابع و مسوولیت های بخش عمومی با سطح پاسخ گویی آن چندان هماهنگ نبوده و این امر احتمالا بر کاهش میزان اعتماد عمومی به سازمان های دولتی موثر بوده است. البته صرف نظر از عامل پاسخ گویی تحقیقات گذشته بر نقش برخی عوامل محیطی در این زمینه نیز تاکید داشته اند. هدف اصلی مقاله ی حاضر مطالعه ی نقش عامل پاسخ گویی در تبیین اعتماد عمومی است. لذا در این مقاله پس از بررسی مبانی نظری اعتماد، چگونگی تاثیر ادراک عمومی از سطح پاسخ گویی دولت و میزان اعتماد اجتماعی را در تغییرات اعتماد عمومی مطالعه می کنیم و ضمن ارائه ی یک الگوی سه وجهی، پیشنهادهایی را برای بهبود و اصلاح وضعیت کنونی مطرح خواهیم کرد. روش پژوهش نیز توصیفی از نوع پیمایشی است و برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسش نامه و جهت تحلیل فرضیات آن از نرم افزار SPSS استفاده شده است. مراجعان مدارس و مناطق آموزش و پرورش شهر تهران جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل می دهند که نمونه ی آماری از میان جامعه ی آماری فوق انتخاب و پرسش نامه ی نهایی میان آن ها توزیع شد. نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته در این پژوهش حاکی از تاثیر مستقیم میزان پاسخ گویی بر ارتقای سطح اعتماد عمومی در کشور است. از این رو به نظر می رسد با اصلاح نسبی وضعیت پاسخ گویی در سازمان های دولتی تا حد زیادی می توان به افزایش اعتماد عمومی در سطح جامعه امیدوار بود.

Keywords:

اعتماد عمومی , اعتماد سیاسی , پاسخ گویی , سرمایه ی اجتماعی