بررسی رابطه ی رضایت شغلی کارکنان با سبک مدیریت مدیران بیمارستان های دانشگاهی شهر اصفهان در سال ۱۳۸۲

رضایت از شغل یکی از عوامل بسیار مهم در موفقیت شغلی و عاملی است که باعث افزایش اثربخشی،کارایی وبهره وری سازمان ونیز احساس رضایتمندی فرد می شود. رضایت شغلی کارکنان تا حدود زیادی به سبک مدیریت  سازمانی که در آن کار می کنند، بستگی دارد. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین میزان رضایت شغلی کارکنان با سبک مدیریت مدیران بیمارستان های دانشگاهی شهر اصفهان در سال ۱۳۸۲ انجام شده است. برای انجام این پژوهش توصیفی، مقطعی و کاربردی از پرسشنامه های استانداردی استفاده شد که پس از سنجش روایی و پایایی براساس نمونه گیری آماری تصادفی طبقه بندی شده سهمیه ای بین ۸۱۴ نفر از کارکنان و مدیران بیمارستان های مورد مطالعه توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS  صورت گرفته است. سبک مدیریت مشارکتی به عنوان سبک غالب در جامعه ی پژوهش از دیدگاه مدیران و کارکنان بوده است. بعد رابطه گرایی در مدیران عملیاتی، میانی و ارشد به ترتیب ۳۵/۶ ۵۲، ۸۹/۳ ۵۴ و ۵/۰ ۵۴ ( از ۷۵ امتیاز) و بعد وظیفه گرایی در مدیران عملیاتی، میانی و ارشد به ترتیب  ۲۵/۹ ۶۸، ۷۰/۶ ۶۹ و ۲۰/۷۰  ( از ۱۰۰ امتیاز ) بوده است. میانگین رضایتمندی کارکنان بیمارستان های دانشگاهی ۵۳/۰ ۲۱/۳  ( از ۶ امتیاز) یعنی درجه ی متوسط رضایتمندی تعیین شد. میزان رضایت شغلی ۳/۷ درصد کارکنان در حد خوب، ۷/۶۴  درصد در حد متوسط، ۱/۲۶ درصد در حد ضعیف و ۹/۱ درصد در حد بسیار ضعیف ارزیابی شده است. به طور کلی کارکنان از حقوق و دستمزد و مزایا، شرایط کاری، ارتقا و ارتباطات کمترین رضایتمندی و از ماهیت کار، همکاران و سرپرستی بیشترین رضایتمندی را داشتند. بین رضایت شغلی کارکنان و سبک مدیریت مدیران رابطه ی معناداری وجود داشت(p<۰.۰۱). میزان رضایتمندی کارکنان تا حدود زیادی به سبک مدیریت مدیران بستگی دارد. با این وجود به کارگیری سبک مدیریت مشارکتی به بلوغ سازمانی کارکنان و زمینه سازی قبلی بستگی دارد. سبک مدیریت مشارکتی بدون توجه به بلوغ سازمانی کارکنان منجر به افزایش رضایتمندی کارکنان و در نهایت بهره وری سازمانی نخواهد شد.