تحلیل تاثیر سکوت سازمانی بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی (مورد مطالعه: شهرداری اصفهان)

هدف این پژوهش بررسی تاثیر سکوت سازمانی بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی است. جامعه آماری شامل۲۰۱۳ نفر از کارکنان شهرداری اصفهان است. حجم نمونه آماری به روش نمونه گیری دو مرحله ای و شیوه های نمونه­گیری خوشه­ای و طبقه ای متناسب با حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۲۳ نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد سکوت سازمانی واکولا و بوراداس (۲۰۰۵)، اثربخشی کار گروهی رابینز (۲۰۰۷) و هویت سازمانی چنی (۱۹۸۳) استفاده شد. روایی پرسشنامه بر اساس روایی محتوایی و پایایی بر اساس آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از الگوسازی معادلات ساختاری از نرم افزارهای Spss ۲۴ و۲۴  Amos استفاده گردید. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که سکوت سازمانی با ضریب مسیر ۳۹/۰- بر اثربخشی کار گروهی و سکوت سازمانی با ضریب مسیر ۴۵۷/۰- بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی تاثیر منفی و معناداری دارد. همچنین بر اساس نتایج فرضیه های فرعی سکوت سازمانی بر ابعاد اثربخشی کار گروهی شامل عوامل بستری، ترکیب گروه، طراحی کار و متغیرهای فرآیندی به ترتیب با ضریب مسیر ۳۸/۰-، ۴۷/۰-، ۴۹/۰- و ۵۵/۰- تاثیر دارند.

Keywords:

سکوت سازمانی , هویت سازمانی , اثربخشی کار گروهی , گروه و شهرداری اصفهان