نقش معلم در تقویت مهارت های برنامه ریزی در دانش آموزان

مهارت برنامه ریزی یکی از اجزای کلیدی خودنظمی و یادگیری خودهدایت شده است که بر عملکرد تحصیلی، مدیریت زمان و تاب آوری دانش آموزان تاثیر دارد. این مقاله با هدف بررسی نقش معلم در تقویت مهارت های برنامه ریزی در دانش آموزان، مرور نظریه ها و شواهد پژوهشی داخلی و بین المللی را ارائه می دهد و راهکارهای عملیاتی برای معلمان و سیاست گذاران آموزشی پیشنهاد می کند. روش پژوهش مروری-تحلیلی است؛ پژوهش های مرتبط از پایگاه های بین المللی و داخلی گردآوری و براساس موضوعات کلیدی (خودتنظیمی، فراشناخت، عملکرد اجرایی و روش های تدریس فعال) تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که معلمان با به کارگیری روش هایی مانند هدف گذاری معلم محور و دانش آموزمحور، آموزش استراتژی های برنامه ریزی و پایش، استفاده از سازمان دهنده های گرافیکی و شبیه سازی وظایف واقعی، می توانند مهارت برنامه ریزی دانش آموزان را به طور قابل توجهی ارتقا دهند. همچنین توانمندسازی معلمان در حوزه SRL و EF و ایجاد ساختارهای مدرسه ای حمایت گر برای تمرین مداوم برنامه ریزی از الزامات موفقیت است. در پایان، پیشنهادهایی جهت بازنگری برنامه درسی، توسعه دوره های ضمن خدمت برای معلمان و انجام پژوهش های طولی برای سنجش ماندگاری این مداخلات ارائه شده است. این مقاله برای پژوهشگران تربیتی، مدیران مدارس و معلمان کاربردی است.

Keywords:

برنامه ریزی تحصیلی , مهارت های خودنظم دهی (Self-Regulated Learning) , فراشناخت , عملکرد اجرایی (Executive Function) , توانمندسازی معلم , سازمان دهنده های گرافیکی