اثر کودهای زیستی بر قطر ساقه ریحان بنفش

هدف: یکی از مشکلات کشاورزی امروزی تخریب ساختمان خاک با مصرف کودهای شیمیایی است. کودهای شیمیایی حاوی املاح بوده و بعد از ورود به خاک باعث شوری خاک، تغییر اسیدیته خاک و نابودی موجودات میکروسکوپی خاک می گردند. تداوم مصرف کودهای شیمیایی باعث کاهش قدرت هوا دیدگی شیمیایی خاک میشود برای حل این مشکل مصرف کودهای آلی توصیه می گردد. لذا این تحقیق با هدف تعیین قطر ساقه ریحان بنفش تحت تاثیر مایکوریزا و ورمی کمپوست اجرا شد. مواد و روشها: این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه رازی در سال ۱۴۰۱ اجرا شد. فاکتور اول شامل سویه های قارچ مایکوریزا در سه سطح که عبارت بودند از: عدم مصرف (شاهد)، مصرف سویهmosseae Glomus و مصرف سویه Glomus intraradices فاکتور دوم شامل ورمی کمپوست در سه سطح که عبارت بودند از عدم مصرف (شاهد)، مصرف ۴ تن در هکتار و مصرف ۸ تن در هکتار. نتایج: نتایج نشان داد که اثر متقابل مایکوریزا و ورمی کمپوست بر قطر ساقه معنی دار بود. مقایسه میانگین اثر متقابل ورمی کمپوست و قارچ مایکوریزا بیانگر آن بود که بیش ترین قطر ساقه ریحان در تیمار مصرف قارچ Glomus mosseae و ۸ تن در هکتار ورمی کمپوست بدست آمد که اختلاف معنی داری با تیمار شاهد (عدم مصرف ورمی کمپوست و قارچ مایکوریزا) داشت و ۴۳ درصد بیش تر از آن بود. هم چنین کم ترین مقدار این شاخص در تیمار شاهد به دست آمد. اختلاف آماری بین مصرف قارچ Glomus mosseae و ۸ تن در هکتار ورمی کمپوست با قارچ Glomus intraradices و ۸ تن در هکتار ورمی کمپوست معنی دار نبود. همواره مصرف ۸ تن در هکتار ورمی کمپوست قطر ساقه بیش تری نسبت به تیمار عدم مصرف یا مصرف ۴ تن در هکتار ورمی کمپوست تولید کرد. نتیجهگیری: در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که کودهای زیستی می توانند گزینهی خوبی برای تغذیه گیاه باشند. اگر تولید کودهای زیستی به مرحله تجاری و در سطح وسیع برسد، ضمن کاهش مشکلات مربوط به مصرف کودهای شیمیایی در خاک، باعث کاهش هزینه های زیست محیطی و بهداشت و اشتغال زایی خواهد شد.

Keywords:

گیاه دارویی , مایکوریزا , ورمی کمپوست