رویکردهای نوین ارزیابی در آموزش ابتدایی : تعادل بین ارزیابی های تکوینی و پایانی

یکی از چالش های اساسی نظام آموزشی در دوره ابتدایی، غلبه رویکرد ارزیابی پایانی و نادیده گرفتن ظرفیت های ارزیابی تکوینی است؛ امری که می تواند مانع شناسایی فرآیند پیشرفت دانش آموزان و اصلاح به موقع مسیر یادگیری شود. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل رویکردهای نوین ارزیابی در آموزش ابتدایی و دستیابی به چارچوبی متوازن برای استفاده هم زمان از ارزیابی های تکوینی و پایانی انجام شد. روش تحقیق به صورت توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مطالعه اسنادی و تحلیل محتوای منابع علمی فارسی و بین المللی بود. یافته ها نشان داد که ارزیابی تکوینی با ارائه بازخورد مستمر، ارتقای انگیزش درونی و بهبود مهارت های خودتنظیمی یادگیرندگان همراه است، در حالی که ارزیابی پایانی نقش مهمی در جمع بندی، پاسخگویی و سنجش کلی عملکرد ایفا می کند. به کارگیری فناوری های نوین مانند سامانه های مدیریت یادگیری و بازی وارسازی امکان ادغام این دو رویکرد را تسهیل نموده است. نتیجه گیری کلی پژوهش ارائه چارچوبی است که بر پیوستگی، یکپارچگی، انعطاف پذیری، آموزش معلمان و بهره گیری از ابزارهای مشترک تاکید دارد تا کیفیت یادگیری و عدالت آموزشی در مدارس ابتدایی ارتقا یابد.

Keywords:

ارزیابی تکوینی , ارزیابی پایانی , فناوری آموزشی , بازخورد , آموزش ابتدایی , عدالت آموزشی