مدلی برای بهبود عملکرد راهنمایان گردشگری (موردمطالعه: شهر تهران)

عملکرد راهنمایان حرفه ای عامل کلیدی موفقیت تجربه گردشگری است؛ بنابراین بهبود آن یکی از دغدغه های سازمان های گردشگری تلقی می شود که با شناسایی و توجه به ابعاد عملکرد و عوامل موثر در آن، عملکرد راهنمایان گردشگری ارتقا خواهد یافت. پژوهش پیش رو، با هدف ارائه مدل بهبود عملکرد راهنمایان گردشگری شهر تهران انجام پذیرفت. رویکرد پژوهش، ترکیبی (کیفی_کمی) است. از روش فراترکیب استفاده و به انجام مصاحبه ها با ده نفر خبره در حوزه راهنمایی گردشگری در شهر تهران پرداخته شد که با روش گلوله برفی برگزیده شدند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از روش تحلیل محتوا استفاده شد. به منظور اعتباریابی مدل مفهومی، از روش مدل معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS استفاده شد. بدین ترتیب، پرسش نامه ای پیمایشی در طیف لیکرت پنج گزینه ای در اختیار ۱۹۶ نفر از راهنمایان تورهای ورودی شهر تهران قرار گرفت که به صورت قضاوتی انتخاب شدند. طبق یافته های پژوهش، عملکرد راهنمایان شامل دو بعد وظیفه ای و شهروندی است. محیط کار و محیط های سیاسی و قانونی، اقتصادی، اجتماعی و فناوری به عنوان عوامل محیطی، انگیزش و مدیریت عملکرد به منزله عوامل سازمانی و نیز شایستگی ها و عوامل روان شناختی به مثابه عوامل فردی موثر در عملکرد راهنمایان گردشگری شناخته شدند. در پی ارائه مدل پژوهش براساس دیدگاهی یکپارچه ، ابعاد عملکرد و عوامل موثر در آن آشکار شدند که برای بهبود عملکرد راهنمایان، مورد توجه ویژه ای قرار خواهند گرفت.

Keywords:

بهبود عملکرد , عملکرد راهنمایان گردشگری , راهنمایان گردشگری