بررسی اثر PH بر میزان حذف نیترات از آب آشامیدنی توسط نانوذره آهن صفر ظرفیتی و منیزیم صفر ظرفیتی

در این مطالعه به میزان اهمیت کنترل pH و نقش آن در میزان حذف نیترات از محلول های آبی پرداخته شده است. برای این منظور دو فلز صفر ظرفیتی آهن و منیزیم مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت میزان توانایی حذف آنها با هم مقایسه گردید طبق نتایج بدست آمده در غلظت mg/l 200 نیترات و 2.5 و 7 = pH میزان حذف نیترات در یک ساعت اولیه به ترتیب 69%، 72% و 88% بود. در بقیه غلظت ها نیز همچنان که مشاهده شد با کاهش میزان pH درصد حذف افزایش می یابد لذا pH نقش اصلی را در احیاء نیترات بازی می کند. به طوری که در pH های پایین تر میزان حذف بیشتری دیده می شود بنابراین کنترل pH خیلی مهم است و در حالت کلی محیط اسیدی برای حذف نیترات بهتر است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از منیزیم صفر ظرفیتی توانایی زیادی در حذف نیترات دارد. عملکرد آن در حذف نیترات به شدت تحت تاثیر pH خصوصاً pH های اسیدی می باشد. به گونه ای که با عدم کنترل pH، pH اولیه محلول به دلیل ایجاد شدن گونه یونی هیدروکسید منیزیم در محلول باعث قلیایی شدن محلول و به دلیل غیر فعال یا به عبارتی دیگر بی اثر شدن pHسطح منیزیم صفر ظرفیتی، حذف نیترات کمتر می شود. با این وجود مقدار راندمان حذف نیترات در pH، اولیه 3.5 و 7 با کنترل pH به ترتیب برابر با 90%، 60% و 36% تعیین شد که نسبت به شرایط بدون کنترل pH راندمان بالاتری دارد. از این رو در استفاده از منیزیم صفر ظرفیتی، توجه به pH محلول از الزامات فرایند یوده است. از روی نتایج بدست آمده می توان مشاهده کرد که منیزیم صفر ظرفیتی توانایی بیشتری در حذف نیترات از خود نشان می دهد.

Keywords:

آهن صفر ظرفیتی , منیزیم صفر ظرفیتی , نیترات , آب آشامیدنی