پیش بینی افسردگی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر براساس صفات بیمارگون با میانجیگری سازوکارهای دفاعی و احساس گناه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی افسردگی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر براساس صفات بیمارگون با میانجیگری سازوکارهای دفاعی و احساس گناه بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام مراجعه کننده های مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر قم در زمستان سال ۱۴۰۳ تشکیل می دادند. تعداد ۳۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی بک و همکاران (۱۹۶۱)؛ نسخه کوتاه پرسشنامه شخصیت براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی- ویراست پنجم ماپلس و همکاران (۲۰۱۵)؛ پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز (۱۹۹۲)؛ پرسشنامه سازوکارهای دفاعی - ۴۰ آندروز و همکاران (۱۹۹۳) بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج نشان داد ضریب مسیر غیر مستقیم بین شخصیت بیمارگون با افسردگی (۰.۰۰۱=P=۰.۱۰۴، P) مثبت و در سطح ۰.۰۱ معنادار است. بدین ترتیب چنین نتیجه گیری شد که سازوکارهای دفاعی رابطه بین شخصیت بیمارگون با افسردگی را واسطه گری می کند. ضریب مسیر کل بین شخصیت بیمارگون با اندیشه پردازی (۰.۰۰۱، ۰.۳۶۸) افسردگی مثبت و در سطح ۰.۰۱ معنادار است. بدین ترتیب چنین نتیجه گیری شد که شخصیت بیمارگون به صورت مثبت و معنادار افسردگی را پیش بینی می کند. ضریب مسیر غیر مستقیم بین شخصیت بیمارگون با افسردگی (۰.۰۰۱=P، ۰.۰۲) مثبت و در سطح ۰.۰۱ معنادار است. بدین ترتیب چنین نتیجه گیری شد که احساس گناه رابطه بین شخصیت بیمارگون با افسردگی را به صورت مثبت و معنادار واسطه گری می کند.

Keywords:

احساس گناه , اختلال اضطراب , افسردگی , سازوکارهای دفاعی , صفات بیمارگون