طراحی الگوی مدیریت استعداد با رویکرد داده بنیاد در سازمان تامین اجتماعی

دنیای امروز حرکت از رویکرد سنتی به دانش بنیان بوده و به تبع آن مدیریت منابع انسانی سنتی نیز به سیستم نوینی از مدیریت منابع انسانی با عنوان مدیریت استعداد نیازمند است. هدف این پژوهش، طراحی مدل مدیریت استعداد با رویکرد نظریه داده بنیاد در سازمان تامین اجتماعی است. پژوهش حاضر مبانی فلسفی تفسیری داشته و یک پژوهش کیفی با رویکرد نظریه داده بنیاد نظام مند بوده و ازنظر هدف، پژوهشی توسعه ای و کاربردی است. داده های آن از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با ۱۵ نفر از خبرگان و مدیران سازمان تامین اجتماعی ایران در سطح کشور با رویکرد غیر احتمالی و به صورت نظری و هدفمند در سال ۱۳۹۹جمع آوری شده است. تحلیل داده در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی به کمک نرم افزار MaxQDA۲۰۲۰ انجام گرفته و سپس مدل کیفی پژوهش طراحی شده است. یافته های نشان می دهد که مقوله محوری شامل کارمند یابی و بهره مندی از کارکنان خبره و شرایط علی شامل تقویت عملکرد کارکنان، تغییرات فناوری، تغییرات اقتصادی و محیط رقابتی شناسایی شده و شرایط زمینه ای حمایت مدیریت و فرهنگ سازمانی می باشد. شرایط مداخله گر شامل استفاده حداکثری از ظرفیت کارکنان، دانش مدیریت منابع انسانی، نظام آموزش کارکنان، عوامل فناوری و تکنولوژیکی و دستورالعمل ها و رویه های اداری است. راهبردها شامل بازنگری در استراتژی های توسعه منابع انسانی، جذب و استخدام، توسعه استعداد و نگهداری استعداد می باشد و پیامدها، شامل ارتقاء بهره وری فردی و سازمانی، کاهش هزینه های پرسنلی و ایجاد ارزش افزوده سازمانی است. نتایج اخذشده نشان دهنده صحت و تائید روابط الگوی طراحی شده است.

Keywords:

استعداد , سازمان تامین اجتماعی , مدیریت استعداد , نظریه داده بنیاد