آندایز الکتروشیمیایی تیتانیوم: روشی مطلوب جهت ایجاد پوشش نانولوله های دی اکسیدتیتانیوم

تیتانیوم خالص و آلیاژهای آن از گذشته تاکنون از رایج ترین مواد نانوساختار مورد استفاده در کاربردهای زیست پزشکی بوده اند. خواص مکانیکی عالی، مقاومت در برابر خوردگی، زیست سازگاری و خواص ضد باکتریایی تیتانیوم، به عنوان یک ماده زیستی برای ایمپلنت ها توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این پیشرفت های اخیر در کاربرد تیتانیوم در حوزه های مختلف زیست پزشکی، سبب تلاش برای ایجاد پوششی بر سطح آن جهت بهبود خواص ایمپلنت شده است. این مقاله به بررسی تشکیل نانولوله های دی اکسیدتیتانیوم آندایز شده (TiO۲ NTs)، با تاکید بر عوامل تاثیرگذار بر رشد آن ها و تاثیر شرایط مختلف بر ساختار و خواص آن ها پرداخته است. فرآیند آندایز الکتروشیمیایی امکان تشکیل نانولوله های دی اکسیدتیتانیوم خواص و مورفولوژی متفاوت بر روی سطح فلز تیتانیوم فراهم می کند. در ابتدا بحث بر مکانیسم تشکیل نانولوله های دی اکسیدتیتانیوم رشد یافته در الکترولیت های حاوی فلورآید متمرکز است. پس از آن تحلیلی از عوامل موثر بر فرآیند آندایز (غلظت فلورآید، PH الکترولیت، پتانسیل اعمال شده و زمان فرآیند آندایز) ارائه شده است. نتایج نشان می دهد با افزایش زمان و ولتاژ فرآیند آندایزالکتروشیمیایی می توان به نانولوله هایی با قطر و طول بیش تر تا ۱۰۰ میکرومتر دست یافت. افزون برآن مکانیسم تشکیل نانولوله ها نیز بررسی شده و مشاهده می شود، پتانسیل اعمال شده و ویژگی های محلول الکترولیت از عوامل کلیدی در تعیین مورفولوژی نانولوله ها می باشد.

Keywords:

آندایزالکتروشیمیایی , نانولوله دی اکسیدتیتانیوم , زمان آندایز , ولتاژ آندایز , الکترولیت مصرفی , تیتانیوم