نقش انرژیهای تجدیدپذیر در تحقق اهداف توسعه پایدار و کاهش تغییرات اقلیمی

رشد فزاینده جمعیت جهانی به همراه پیشرفتهای اقتصادی و فناورانه منجر به افزایش چشمگیر تقاضا برای انرژی شده است. وابستگی کنونی به منابع سوختهای فسیلی متعارف زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی و انرژی هسته ای که ماهیت تجدیدناپذیر دارند پایدار نیست. احتراق سوختهای فسیلی، عامل اصلی انتشار مقادیر قابل توجهی از گازهای گلخانه ای (GH) است که اثرات نامطلوب زیست محیطی گسترده ای بر اکوسیستم جهانی دارد با توجه به محدودیت منابع فسیلی و لزوم کاهش انتشار، GHG توسعه و استفاده از منابع انرژی جایگزین امری حیاتی است این منابع جایگزین باید ماهیت تجدیدپذیر و پایدار داشته باشند و شامل انرژی خورشیدی، بادی، آبی، زیست توده و سایر گزینه ها میباشند که پتانسیل آنها بر اساس موقعیت جغرافیایی متفاوت است از مزایای کلیدی انرژیهای تجدیدپذیر می توان به حداقل اثرات زیست محیطی دسترسی پایدار و اثربخشی در کاهش آلودگی اشاره کرد علاوه بر این انرژیهای تجدیدپذیر به توسعه اقتصادی ایجاد فرصتهای شغلی و افزایش امنیت انرژی کمک میکنند با این حال چالشهایی در زمینه ذخیره سازی انرژی تجدیدپذیر و همچنین مقبولیت عمومی زیرساختها وجود دارد که نیازمند راهکارهای علمی و سیاستی است افزایش آگاهی عمومی نسبت به مزایای انرژیهای تجدیدپذیر میتواند به افزایش پذیرش آنها کمک کرده و تصمیمگیری سیاست گذاران را تسهیل نماید. این مقاله مروری جامع بر منابع متنوع انرژی تجدیدپذیر و پیشرفتهای کنونی در توسعه آنها ارائه میدهد این بررسی نشان میدهد که ترکیب سیاستهای دولتی موثر با هدف کاهش انتشار کربن بهبود فناوری و توسعه راهکارهای ذخیره سازی پذیرش جهانی انرژیهای تجدیدپذیر را در سالهای آتی به طور قابل توجهی تسریع خواهد کرد.

Keywords:

سوخت فسیلی , گازهای گلخانه ای , تغییرات اقلیمی , انرژی تجدیدپذیر , توسعه پایدار