تاثیر دورکاری و فناوریهای ارتباطی بر مدیریت منابع انسانی و تعادل کار-زندگی کارکنان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر دورکاری و فناوریهای ارتباطی بر مدیریت منابع انسانی و تعادل کار زندگی کارکنان وزارت بهداشت انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها ترکیبی (آمیخته) از نوع متوالی اکتشافی بود. در بخش کیفی با ۲۵ مشارکت کننده (۱۵ کارمند دورکار و ۱۰ مدیر منابع انسانی) مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و داده ها با استفاده از روش نظریه داده بنیاد تحلیل شدند. در بخش کمی، جامعه آماری شامل کارکنان وزارت بهداشت بود که با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SmartPLS تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که دورکاری تاثیر مثبت و معناداری بر مدیریت منابع انسانی و تعادل کار زندگی دارد. همچنین فناوریهای ارتباطی تاثیر مستقیمی بر مدیریت منابع انسانی و تعادل کار-زندگی دارند. مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود و توانست %۶۷ از واریانس مدیریت منابع انسانی، ۶۵٪ از واریانس تعادل کار-زندگی و ۷۱٪ از واریانس رضایت شغلی را تبیین کند. دورکاری به عنوان یک پارادوکس سازمانی، همزمان هم فرصت ها و هم چالش هایی را ایجاد می کند. موفقیت در مدیریت دورکاری مستلزم ایجاد تعادل پویا بین انعطاف پذیری و کنترل، توجه همزمان به ابعاد فنی، سازمانی و انسانی، و توسعه راهبردهای جامع است. سازمان ها باید سیاست های مناسبی را برای بهره برداری از مزایای دورکاری و کاهش چالش های آن توسعه دهند.

Keywords:

دورکاری , فناوریهای ارتباطی , مدیریت منابع انسانی , تعادل کار زندگی , رضایت شغلی , وزارت بهداشت