نقش حقوق حاکم بر هوش مصنوعی در تضمین جهان شمولی ارزش های انسانی با رویکردی آینده نگر

هوش مصنوعی به عنوان یکی از فناوری های تحول آفرین قرن بیست ویکم، به سرعت عرصه های پزشکی، امنیت، آموزش، قضاوت، تجارت و سیاست را تحت تاثیر قرار داده است. در کنار مزایای گسترده، این فناوری نگرانی هایی جدی همچون نقض حریم خصوصی، تبعیض الگوریتمی، کاهش نقش انسان در تصمیم گیری و تهدید کرامت انسانی را به همراه آورده است. پرسش اساسی این پژوهش آن است که نظام حقوقی حاکم بر هوش مصنوعی چگونه می تواند حافظ ارزش های انسانی جهان شمول شامل؛ آزادی، برابری، عدالت، کرامت و شفافیت باشد و همزمان با تحولات فناورانه سازگار بماند. این مطالعه با روش توصیفی–تحلیلی و با بهره گیری از اسناد بین المللی، مقررات ملی و تجارب حقوقی پیشرو، به تحلیل چالش ها و فرصت های موجود در تنظیم گری هوش مصنوعی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که الگوی تنظیم گری چندسطحی، متشکل از چارچوب های بین المللی الزام آور، قوانین ملی انعطاف پذیر و سازوکارهای نظارت و پاسخگویی، بیشترین کارآمدی را در تضمین ارزش های انسانی و ارتقای حکمرانی مسئولانه دارد. در پایان، مقاله پیشنهادهایی عملی برای تدوین سیاست های آینده نگر ارائه می کند که قابلیت انطباق با پیشرفت های سریع فناوری و نیازهای جوامع را داراست.

Keywords:

هوش مصنوعی , حکمرانی , حقوق , ارزش های انسانی , تنظیم گری چندسطحی , آینده نگری