مطالعه امکان پذیری و حدود شرعی قانونی وصف کیفری ازدواج دختران نابالغ

مسئله ازدواج دختران نابالغ، از مباحث مناقشه برانگیز در فقه و حقوق اسلامی است که در گذشته به دلیل ساختار ساده روابط خانوادگی و اقتضائات فرهنگی رایج، به عنوان عملی مشروع و پذیرفته شده تلقی می شد. با تحول بنیادین در نگرش های اجتماعی، افزایش اهمیت اراده و رضایت زوجین در ازدواج، و آشکار شدن پیامدهای گسترده جسمی، روانی و اجتماعی این پدیده، ضرورت بازخوانی مبانی فقهی و حقوقی آن اجتناب ناپذیر شده است. پژوهش حاضر، با رویکرد توصیفی تحلیلی و روش کتابخانه ای، به بررسی امکان و حدود تجریم ازدواج دختران نابالغ بر پایه اصول و قواعد معتبر فقهی پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که اصول بنیادینی چون کرامت انسانی، قاعده لاضرر، اصل مصلحت، اصل عدالت، قاعده تسبیب و قاعده لاحرج، هر یک ظرفیت استدلالی لازم برای موجه ساختن مداخلات کیفری در این زمینه را دارند. بر این مبنا، تجریم این پدیده نه تنها با مقاصد شریعت در رفع ظلم، دفع ضرر و صیانت از مصالح عمومی سازگار است، بلکه می تواند ابزاری موثر برای حمایت از حقوق کودکان، پیشگیری از آسیب های فردی و اجتماعی و تحکیم بنیان خانواده به شمار آید. نتایج پژوهش بیانگر آن است که انطباق قواعد کلاسیک فقهی با الزامات روز، نه به معنای گسست از مبانی شریعت، بلکه نشانه انعطاف و پویایی آن در پاسخگویی به نیازهای عدالت محور جامعه معاصر است.

Keywords:

ازدواج دختران نابالغ , کرامت انسانی , قاعده لاضرر , اصل مصلحت , قاعده فقه و حقوق اسلامی