مقایسه کیفیت زندگی در بیماران با ترومای ماژور اندام تحتانی تحت آمپوتاسیون و تحت درمان حفظ اندام یا کانسرواتیو

مقدمه:در برخی موارد ترومای ماژور اندام تحتانی، قطع عضو یا حفظ اندام صورت می گیرد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی دربیماران تحت آمپوتاسیون با حفظ اندام می باشد.مواد و روش هامطالعه حاضر مقایسه ای مقطعی بوده و بیماران مبتلا به ترومای ماژور اندام تحتانی که تحت آمپوتاسیون اندام تحتانی یا حفظ اندام قرار گرفته بودند پس از گذشت حداقل ۶ ماه از درمان آسیب اولیه از نظر کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه SF-۳۶ مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج ۹۴ بیمار وارد مطالعه شدند که ۹/۸۰ درصد از بیماران در این مطالعه مرد بودند. میانه سنی ۵/۴۱ سال (۱۸ تا ۶۴) بود. همچنین  اختلاف آماری معناداری از نظر سن، جنسیت، وضعیت تاهل، تعداد فرزند، سطح تحصیلات، سیگار کشیدن و سوء مصرف مواد و یا الکل بین گروه های مطالعه وجود نداشت. زیر مقیاس سلامت عمومی (۰۰۱/۰ P =) و سرزندگی (انرژی) (۰۰۲/۰ P =) به طور معناداری ۶ ماه پس از آسیب اولیه در گروه آمپوتاسیون نمرات بالاتری داشتند.نتیجه گیریدر بیماران مبتلا به ترومای ماژور، تلاش جهت حفظ اندام در مقابل آمپوتاسیون منجر به افزایش طول مدت بستری، تعداد موارد عفونت و جراحی مجدد می گردد. آمپوتاسیون پس از حداقل ۶ ماه منجر به بهبود کیفیت زندگی به ویژه در زمینه سلامت عمومی و احساس سرزندگی می گردد.

Keywords:

قطع عضو , کیفیت زندگی , تروما