بررسی حرکت در معماری سنتی ایرانی و تجلی مفهوم حرکت در معماری معاصر با رویکرد معناگرایی و فیزیکی

حرکت یکی از مفاهیم بنیادین در معماری ایران- اسلامی است که معماران ایران زمین از گشدته های دور تا کنون تلاش کرده اند آن را در آثار معماری خود باکر بگیرند. بوجود آمدن گرایش های جدید در معماری باعث شده توجه به حرکت، در معماری معاصر نیز امتداد یابد. این مقاله که منتج از پژوهشی با این عنوان است، با هدف بازشناسی ویژگی های مادی و معنوی مفهوم حرکت در معاری سنتی و ا ندیشه های ایرانی و تبیین کیفیت تجلی آن در آثار معماری معاصر ایران تدوین شده است. پرسش کلیدی آن است که حرکت در معماری سنتی ایران دارای چه مشخصه هایی است؟ و تجلی مفهوم حرکت در معماری معاصر ایران چگونه بوده است؟ برای پاسخ گویی به این پژوهش ها از روش مورد پژوهشی با بهره گیری از راه کارهای ترکیبی و برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید. چند نمونه از آثار معامری معاصر ایرانی از میان آثاری که طراحان آنها مفهوم حرکت را به عنوان ایده اصلی در طراحی در نظر داشته اند، به عنوان نمونه و بصورت تصادفی انتخاب شده اند. آثاری که هم از لحاظ کیفیت طراحی در گروه آثار قابل توجه در معماری معاصر باشند و هم مفهوم حرکت ، ایده اصلی طراحی آنها را تشکیل داده باشند، نتیجه آن که حرکت در دو قالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی در معماری سنتی ایران قابل شناسایی است. این مفاهیم به عنوان معیارهای طراحی در آثار تحلیل شده نیز قابل مشاهده است و نوعی پیوستگی میان مفهوم فیزیکی و معنایی حرکت در آنها وجود دارد.