نقش هنر و فعالیت های هنری در پرورش تفکر خلاق در نظام آموزشی

این مقاله مروری به بررسی رابطه بین هنر، فعالیت های هنری و پرورش تفکر خلاق می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مکانیسم های بنیادین است که از طریق آنها تجارب هنری می توانند به توسعه توانایی های خلاقانه در افراد کمک کنند. این مطالعه با روش مرور نظام مند، ادبیات علمی موجود در این زمینه را تحلیل کرده و یافته های پژوهش های معتبر را گردآوری و ترکیب نموده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که شرکت در فعالیت های هنری مانند نقاشی، موسیقی، تئاتر و رقص، مهارت های تفکر واگرا، انعطاف پذیری شناختی، حل مسئله نوآورانه، و تخیل را تقویت می کند. همچنین، ادغام هنر در برنامه های آموزشی منجر به بهبود قابل توجهی در تفکر خلاق دانش آموزان می شود. این مطالعه مکانیسم های زیربنایی این تاثیرات را شناسایی کرده، از جمله فرایندهای درونی هنر مانند تجربه جریان، پرورش بیان فردی، تقویت تفکر نمادین، و ایجاد محیط امن برای ریسک پذیری. بر اساس این یافته ها، پیشنهادهایی برای سیاست گذاران آموزشی و معلمان ارائه شده است تا بتوانند از پتانسیل هنر برای پرورش خلاقیت بهره مند شوند. نتایج این مطالعه اهمیت ادغام آموزش هنر در برنامه های درسی را برجسته می کند، نه تنها به عنوان یک موضوع مجزا، بلکه به عنوان ابزاری قدرتمند برای پرورش تفکر خلاق در تمام حوزه های یادگیری.

Keywords:

تفکر خلاق , آموزش هنر , خلاقیت , فعالیت های هنری , انعطاف پذیری شناختی , تفکر واگرا