داربست سازی آموزشی: رویکردی نوین برای طراحی و اجرای برنامه های درسی اثربخش

داربست سازی آموزشی به عنوان یکی از رویکردهای موثر در حوزه آموزش و یادگیری، نقش بسزایی در طراحی و اجرای برنامه های درسی ایفا می کند. این مقاله مروری با هدف تبیین جایگاه و اهمیت داربست سازی آموزشی در برنامه های درسی انجام شده است. در این پژوهش، با بهره گیری از روش مرور روایتی-انتقادی، مفهوم داربست سازی آموزشی، مبانی نظری، انواع و سطوح آن، و کاربردهای عملی این رویکرد در طراحی و اجرای برنامه های درسی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که داربست سازی آموزشی، به عنوان حمایت موقت و هدفمند از یادگیرندگان در فرایند یادگیری، با تکیه بر نظریه سازنده گرایی و مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی، می تواند به شکل گیری دانش و مهارت در فراگیران کمک شایانی نماید. همچنین مشخص شد که داربست سازی در سه سطح اصلی برنامه ریزی درسی، فرایندهای آموزشی، و تعاملات همکارانه قابل پیاده سازی است. نقش معلم به عنوان تسهیل گر و راهنما در این فرایند بسیار حائز اهمیت بوده و استفاده از ابزارهای فناورانه می تواند به غنی سازی داربست سازی در محیط های یادگیری حضوری و مجازی کمک کند. پژوهش های مورد بررسی تاکید دارند که داربست سازی زمانی اثربخش تر است که انطباق پذیر، پاسخگو، و به تدریج کاهنده باشد تا فراگیران به استقلال در یادگیری دست یابند. با توجه به نتایج این مطالعه، ادغام هدفمند داربست سازی در طراحی برنامه درسی، می تواند به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری در نظام های آموزشی منجر شود.

Keywords:

داربست سازی آموزشی , برنامه درسی , منطقه تقریبی رشد , سازنده گرایی , حمایت آموزشی