یادگیری سیار، پلی به آینده آموزش

یادگیری سیار به عنوان پدیده ای نوظهور در عرصه فناوری آموزشی، با گسترش روزافزون استفاده از تلفن های هوشمند و سایر دستگاه های همراه، به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی آموزش نوین است. هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی جامع مفهوم یادگیری سیار، پتانسیل ها، چالش ها و روندهای آینده آن است. برای دستیابی به این هدف، از روش مرور نظام مند ادبیات پژوهش استفاده شده و پس از بررسی و تحلیل منابع معتبر دانشگاهی منتشر شده در دهه اخیر، پژوهش های مرتبط از میان مجلات معتبر علمی و کتب دانشگاهی انتخاب شدند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که یادگیری سیار با ایجاد انعطاف پذیری در زمان و مکان آموزش، شخصی سازی تجربه یادگیری، امکان یادگیری خودراهبر، و افزایش همکاری و تعامل میان فراگیران، مزایای منحصر به فردی را در مقایسه با شیوه های سنتی آموزش ارائه می دهد. با این حال، تحقق کامل این پتانسیل ها با چالش هایی مانند شکاف دیجیتالی، محدودیت های فنی، مسائل امنیتی و حریم خصوصی، و نیاز به بازطراحی محتوا و روش های آموزشی مواجه است. روندهای آینده این حوزه نیز به سمت ادغام با فناوری های نوین مانند هوش مصنوعی، واقعیت افزوده، یادگیری تطبیقی و رویکردهای ترکیبی پیش می رود. نتایج این مطالعه می تواند برای سیاست گذاران آموزشی، طراحان آموزشی، معلمان و پژوهشگران در جهت درک بهتر جایگاه یادگیری سیار در چشم انداز آینده آموزش و اتخاذ رویکردهای اثربخش در این زمینه مفید باشد.

Keywords:

یادگیری سیار , فناوری آموزشی , آموزش همراه , یادگیری الکترونیکی , شخصی سازی یادگیری