اثربخشی مداخلات آموزشی چندحسی در بهبود مهارت های خواندن دانش آموزان نارساخوان

نارساخوانی به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات یادگیری، چالش های متعددی را در فرایند خواندن برای دانش آموزان ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی فراتحلیلی اثربخشی مداخلات آموزشی مبتنی بر رویکرد چندحسی در بهبود مهارت های خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شده است. در این مطالعه مروری، پس از جستجوی نظام مند پایگاه های داده علمی، ۱۵ پژوهش معتبر که شامل کارآزمایی های بالینی تصادفی، مطالعات نیمه آزمایشی و فراتحلیل ها بودند، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد مداخلات چندحسی که همزمان کانال های دیداری، شنیداری، جنبشی و لامسه را درگیر می کنند، بهبود معناداری در مهارت های رمزگشایی (اندازه اثر ۰.۶۷)، روانی خواندن (اندازه اثر ۰.۵۸)، درک مطلب (اندازه اثر ۰.۷۱) و هجی کردن (اندازه اثر ۰.۵۲) ایجاد می کنند. رویکردهای چندحسی ساختارمند مانند اورتون-گیلینگهام و تکنیک های VAKT (دیداری، شنیداری، جنبشی، لامسه) زمانی که با دقت و تداوم اجرا شوند، اثربخشی بیشتری را نشان می دهند. علاوه بر بهبود مهارت های خواندن، این مداخلات تاثیر مثبتی بر انگیزه، اعتماد به نفس و مشارکت فعال دانش آموزان نارساخوان در فعالیت های خواندن دارند. نتایج این فراتحلیل، شواهد قوی برای استفاده از رویکردهای چندحسی در آموزش دانش آموزان نارساخوان فراهم می آورد و پیشنهادهایی برای پژوهش های آتی و کاربردهای آموزشی ارائه می دهد.

Keywords:

نارساخوانی , رویکرد چندحسی , مهارت های خواندن , مداخلات آموزشی , فراتحلیل