نقش کوچینگ سلامت سازمانی در ارتقاء تاب آوری و بهره وری کارکنان در محیط های کاری پرفشار

در عصر تحول دیجیتال و بی ثباتی های اجتماعی-اقتصادی، سازمان ها بیش از هر زمان دیگری نیازمند راهبردهایی برای حفظ سلامت روانی و ارتقاء عملکرد کارکنان خود هستند. محیط های کاری پرفشار مانند بهداشت و درمان، انرژی، آموزش و خدمات اضطراری، کارکنان را در معرض استرس های مزمن، فرسودگی شغلی و کاهش بهره وری قرار می دهند. در این زمینه، کوچینگ سلامت سازمانی به عنوان رویکردی نوآورانه و انسان محور، توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان منابع انسانی را به خود جلب کرده است. پژوهش حاضر با روش مطالعه مروری، به بررسی نقش کوچینگ سلامت در ارتقاء تاب آوری روان شناختی، پیشگیری از فرسودگی شغلی، تقویت انگیزش درونی، بهبود هوش هیجانی و در نهایت ارتقاء بهره وری کارکنان در سازمان های پرتنش می پردازد. با تحلیل داده های تجربی از مطالعات در نظام سلامت و صنایع پرخطر، نشان داده شد که کوچینگ سلامت با فعال سازی منابع درونی افراد، ارتقاء خودآگاهی و ایجاد ارتباطات حمایتی، زمینه را برای افزایش تاب آوری، رضایت شغلی و کاهش ترک خدمت فراهم می سازد. نتایج همچنین بیانگر آن است که کوچینگ نه تنها در سطح فردی به توسعه خودمدیریتی، هدف گذاری موثر و رشد عاطفی منجر می شود، بلکه در سطح کلان سازمانی نیز باعث شکل گیری فرهنگ یادگیرنده، افزایش همبستگی تیمی و بهبود عملکرد کلی می گردد. در پایان، پژوهش پیشنهاد می کند که سازمان ها به منظور مواجهه با فشارهای پیچیده و غیرخطی محیط کار، کوچینگ سلامت را به عنوان بخشی از راهبردهای توسعه منابع انسانی خود نهادینه کنند. این مقاله با ارائه چارچوبی مفهومی و کاربردی، می کوشد شکاف میان نظریه و عمل در حوزه توسعه سازمانی مبتنی بر سلامت روان را کاهش دهد.

Keywords:

کوچینگ سلامت سازمانی , تاب آوری روانشناختی , بهره وری سازمان , فرسودگی شغلی