واکاوی پیامد های آموزش مجازی در محیط یادگیری

با شیوع ناگهانی آموزش مجازی به عنوان یک پارادایم آموزشی غالب در دوران همه گیری، واکاوی پیامدهای این شیوه آموزش بر محیط یادگیری از اهمیت بسزایی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی جامع پیامدهای آموزش مجازی بر ابعاد مختلف محیط یادگیری شامل بعد عاطفی-اجتماعی، آموزشی-فناورانه و زیرساختی-مدیریتی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان و دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۲۰۰ معلم و ۴۰۰ دانش آموز انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته ای که روایی و پایایی آن تایید شد، گردآوری و با استفاده از آزمون های تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس و تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش مجازی پیامدهای دوگانه مثبت و منفی به همراه داشته است. از جمله پیامدهای مثبت می توان به افزایش انعطاف پذیری زمانی و مکانی، تقویت مهارت های فناورانه و افزایش یادگیری اشاره کرد. در مقابل، پیامدهای منفی شامل کاهش تعاملات اجتماعی، خستگی دیجیتال، تشدید نابرابری های آموزشی به دلیل شکاف دیجیتال و کاهش مشارکت و انگیزه یادگیری بود. همچنین نتایج نشان داد که کیفیت پیامدها به طور معناداری تحت تاثیر عواملی مانند سطح آمادگی فناورانه، کیفیت طراحی آموزشی و پشتیبانی نهادی قرار دارد. این مطالعه نتیجه می گیرد که آموزش مجازی به عنوان یک پدیده پیچیده، نیازمند رویکردی متعادل و برنامه ریزی شده است تا با به حداکثر رساندن پیامدهای مثبت و به حداقل رساندن اثرات منفی، به ایجاد محیط یادگیری کارآمد و همه شمول بینجامد.

Keywords:

آموزش , آموزش مجازی , رویکرد