بررسی تاثیر برنامه ریزی مالیاتی بر رابطه بین فرصت های سرمایه گذاری و وجوه نقد مازاد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با وجود اینکه شرکت ها درصد شایان توجهی از دارایی های خود را با اهدافی همچون محافظت در برابر کاهش جریان نقد در آینده، تامین مالی رشد یا گذر از رکود اقتصادی، به خصوص در شرکت هایی با محدودیت مالی به صورت موجودی های نقدی نگهداری می کنند و طی دهه های گذشته، تغییرات زیادی در سیاست های نگهداری وجه نقد شرکت ها به وجود آمده است. این تحقیق از بعد هدف، جزء تحقیقات کاربردی، از بعد ماهیت تحقیق، جزء تحقیقات مروری، از نوع ماهیت داده ها، جزء تحقیقات کمی، از لحاظ روش شناخت تحقیق، جزء تحقیقات توصیفی همبستگی، از بعد نوع استدلال، جزء تحقیقات قیاسی و استقرایی، از بعد زمان جزء تحقیقات گذشته نگر، از بعد طول مدت زمان انجام تحقیق، جزء تحقیقات مقطعی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران می باشد که پس از حذف محدودیت ها ۱۳۷ شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. بازه زمانی مورد بررسی بین سال های ۱۳۹۵ الی ۱۴۰۲ می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول بیانگر این است که بین فرصت های سرمایه گذاری و وجوه نقد مازاد رابطه معنادار و مستقیم دارد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه فرعی اول از فرضیه اصلی دوم بیانگر این است که نرخ موثر مالیاتی نقدی بر رابطه بین فرصت های سرمایه گذاری و وجوه نقد مازاد تاثیر معنادار و معکوس دارد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه فرعی دوم از فرضیه اصلی دوم بیانگر این است که نرخ موثر مالیات بر رابطه بین فرصت های سرمایه گذاری و وجوه نقد مازاد تاثیر معنادار و معکوس دارد.

Keywords:

فرصت های سرمایه گذاری , وجوه نقد مازاد , نرخ موثر مالیاتی نقدی , نرخ موثر مالیات