بررسی و نقد آثار تارین سایمون ، مطالعه هنر عکاسی به مثابه یک مفهوم عینی

عکاسی معاصر همواره عبارتی جذاب اما الکن و مبهم بوده است، کمبود منابع تحقیقاتی و بحث های مستدل در این زمینه به همراه راه نیافتن این مضمون در طرح های درسی، هیچگاه عطش علاقه مندان جدید این حوزه را سیراب نکرده است. سهم ناچیز این جریان در جشنواره ها و کمبود نمایشگاه های هنر معاصر در کشور ما بر ابهام آن افزوده است. به قول مارتین لستر، "هدف راستین ،آموختن عکاسی نیست. چگونه زیستن را باید آموخت." راه های زیادی وجود دارد که می توان عکاسی را بوسیله ی آنها معرفی کرد. مثلا مطالعه درباره عکاسی می تواند از طریق پژوهش های نهاد های کلیدی که از آن استفاده می کنند، انجام شود. با این همه همان مقوله های عکس در سایر کاربردهای بنیادی عکاسی هم دیده می شود. نقد عکس بیشتر، بسمت صنعت نقد هنری کشیده شده است تا مطالعات رسانه ای. گسترش نشانه شناسی قصد داشت رویکرد منسجم تری نسبت به مطالعه ی عکاسی نشان دهد تا دقت فضا های ارتباطی آن را عنوان کند.

Keywords:

عکاسی معاصر , منابع تحقیقاتی , هنر عکاسی , نقد عکس , نشانه شناسی