نقش هوش مصنوعی در کاهش اثرات تغییرات اقلیمی: فرصتها و چالشها
Publish place: 11th International Conference of Environmental Engineering, Geography and Natural Resources
Publish Year: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 71
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EICONF11_031
تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1404
Abstract:
تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیست محیطی و انسانی قرن بیست و یکم با افزایش دمای جهانی، تشدید رویدادهای آب و هوایی شدید و تهدید اکوسیستمها و معیشت میلیاردها نفر نیازمند راه حلهای نوآورانه و فوری است. این مطالعه با هدف بررسی جامع نقش هوش مصنوعی در کاهش اثرات این بحران از طریق یک مرور سیستماتیک بر ۱۵ مقاله علمی معتبر انجام شد. روش تحقیق شامل جستجوی سیستماتیک در پایگاه های داده نظیر ScienceDirect و SpringerLink، گزینش مقالات بر اساس معیارهای ارتباط و کیفیت و تحلیل کیفی یافته ها بود. نتایج نشان می دهند که هوش مصنوعی در حوزه های متعددی دستاوردهای قابل توجهی داشته است؛ در پیش بینی اقلیمی دقت پیش بینی های کوتاه مدت را تا ۲۰٪ افزایش داده و سیستم های هشدار زودهنگام را برای سیل و طوفان بهبود بخشیده است؛ در مدیریت انرژی تجدیدپذیر با بهینه سازی توربین های بادی و پنل های خورشیدی راندمان را تا ۱۵٪ بالا برده است؛ در کشاورزی پایدار مصرف آب را تا ۳۰٪ کاهش داده و بهره وری را در مناطق خشک تا ۲۵٪ افزایش داده است؛ و در پایش زیست محیطی با استفاده از پهپادها نرخ شناسایی جنگل زدایی در آمازون را تا ۹۵٪ بهبود داده و از تخریب ۱۲،۰۰۰ هکتار جنگل جلوگیری کرده است. علاوه بر این، هوش مصنوعی در برنامه ریزی شهری پایدار، پیش بینی مهاجرت های اقلیمی و اقتصاد چرخشی نیز تاثیرگذار بوده است. با این حال چالش هایی مانند کمبود داده در مناطق محروم، کاهش دقت مدل ها (هزینه های بالای پیاده سازی ۷۵ میلیون دلار برای یک سیستم شهری مصرف انرژی بالای خود هوش مصنوعی) تا ۶۲۶،۰۰۰ پوند دی اکسید کربن برای آموزش مدل ها و مسائل اخلاقی نظیر نقض حریم خصوصی و سوگیری الگوریتم ها بهره برداری کامل از این فناوری را با مشکل مواجه کرده اند. این مطالعه پیشنهاد می کند که توسعه پایگاه های داده جهانی با همکاری سازمان هایی مانند UNEP، سرمایه گذاری در راه حل های متن باز و کم هزینه، استفاده از انرژی تجدیدپذیر برای کاهش ردپای کربن هوش مصنوعی، تدوین چارچوب های اخلاقی مشابه GDPR، و تقویت همکاری بین المللی از طریق صندوق های جهانی، می تواند این موانع را برطرف کند. در نهایت، هوش مصنوعی به عنوان ابزاری حیاتی برای پایداری و سازگاری با تغییرات اقلیمی شناخته می شود، اما اثربخشی آن به سیاست گذاری هوشمند، زیرساخت های مناسب و تعهد جهانی بستگی دارد.
Keywords:
Authors
نازنین کشوادی
کارشناسی ارشد آلودگیهای محیط زیست، کارشناس محیط زیست، شرکت بهره برداری نفت و گاز کارون