تعیین مطلوبیت مشارکت اجتماعی بر بازآفرینی شهری بافت تاریخی (مطالعه موردی قلعه حیدرآباد شهرستان خاش)

بازآفرینی شهری یک رویکرد، جامع یکپارچه و کل نگر است و مشارکت اجتماعی دلالت برگسترش روابط بین گروهی در قالب انجمن های داوطلبانه، باشگاه ها، اتحادیه ها و گروه هایی دارد که معمولا خصلتی محلی و غیردولتی دارند. این پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی است که با هدف ارزیابی مطلوبیت مشارکت اجتماعی در بازآفرینی قلعه تاریخی حیدرآباد شهرستان خاش انجام شده است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی با هدف ارزیابی مطلوبیت مولفه مشارکت اجتماعی بر بازآفرینی بافت تاریخی قلعه حیدرآباد از دیدگاه ساکنین محلی تدوین شده است و ابزار گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه و مصاحبه بوده است. حجم نمونه ۱۰۰ نفر از ساکنین محلی و به منظور تحلیل داده از نرم افزار SPSS و روش تحلیل عاملی استفاده شده است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوا و بررسی منابع و متون نظری مختلف، تعداد ۱۳ شاخص استخراج گردید و سپس در چهار گروه شاخص های درونی، نسبتا درونی، بیرونی و نسبتا بیرونی طبقه بندی شدند. طبق بررسی بیشترین مقدار داده های بدست آمده از این تحقیق، ابتدا باید جهت بازآفرینی شهری مسائل فرهنگی و در وهله بعدی اجتماعی و آموزشی مورد توجه قرار گیرد. وجود ریش سفیدان و حضور در برنامه های مشارکت شهروندی در حفظ شهر باعث رونق بخشیدن به مناطق بازآفرینی شهری بافت تاریخی قلعه حیدرآباد در شهرستان خاش خواهد شد.

Keywords:

مشارکت اجتماعی , بازآفرینی شهری , بافت تاریخی , شهرستان خاش