شورشدن خلیج گرگان پیامدهای تغییر اقلیم برای نماتودهای آزادزی

این مطالعه به بررسی ارتباط بین ویژگیهای محیطی و ساختار جامعه نماتودهای بنتیک در ایستگاههای بندرگز بندر ترکمن، گرگانرود و گمیشان در استان گلستان می پردازد. نتایج تفاوت در شرایط محیطی ایستگاههای مختلف را نشان داد. ایستگاه بندرگز با شوری بالا (۴۵ واحد در هزار)، اکسیژن محلول کم ۲ میلی گرم در لیتر و بافت شنی (۴۶.۰۱٪ شن) به عنوان استرس زاترین محیط شناسایی شد. در حالی که ایستگاه گمیشان با شوری متوسط (۳۰ واحد در هزار)، اکسیژن محلول بالا (۹.۰۱ میلی گرم در لیتر) و بافت لومی (۸۶.۴۰٪ سیلت) سالم ترین شرایط را برای پراکنش نماتودی داشت و تنوع زیستی و تراکم نماتودها را تحت تاثیر قرار داد. به طوری که ایستگاه گمیشان با تراکم ۵۷۴.۶۷ فرد و ۴ گونه بالاترین تنوع (شاخص شانون: ۱.۳۰) را نشان داد، اما ایستگاه بندرگز با تراکم ۵.۶۷ فرد و تنها یک گونه Daptonema arabugasensis، فاقد تنوع زیستی بود. نتایج تحلیل مولفه های اصلی نشان داد شوری و دما بیشترین تاثیر را در تغییرات محیطی دارند و آزمون DISTLM تاثیر قوی ماده آلی کل (۵۱.۸۰٪)، شوری (۳۰.۱۰٪) و درصد شن (۱۵.۷۰٪) را بر ساختار جامعه نماتودها تایید کرد. به طور کلی می توان از تنوع و تراکم نماتودها به عنوان شاخصی حساس برای ارزیابی سلامت محیطی سواحل منطقه استفاده کرد.

Keywords:

نماتود بنتیک , تنوع زیستی , شوری , خلیج گرگان , استان گلستان