تحول پارادایم آموزشی در معماری: تلفیق اصول ساخت گرایی با فناوری های نوین یادگیری

در عصر تحول دیجیتال و نوآوری های فناورانه، نظام های آموزشی با چالش ها و فرصت های بی سابقه ای مواجه شده اند. آموزش معماری به عنوان یکی از پیچیده ترین فرآیندهای یاددهی و یادگیری به واسطه نیاز به خلاقیت، تعامل و انتقال دانش عملی، بیش از سایر رشته ها تحت تاثیر این دگرگونی ها قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل و تبیین تحول پارادایم آموزشی در حوزه معماری بر پایه تلفیق نظریه ساخت گرایی با فناوری های نوین یادگیری انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که ادغام مولفه هایی چون یادگیری مشارکتی، دانشجو محوری، یادگیری فعال و فناوری های نوین نظیر محیط های تعاملی، واقعیت مجازی و رسانه های اجتماعی، نه تنها منجر به ارتقاء کیفیت آموزش طراحی معماری می شود بلکه نقش فعالی برای یادگیرندگان در ساخت دانش فراهم می آورد. بر اساس نتایج، تحقیق چارچوب نظری پیشنهادی تلفیق ساخت گرایی و فناوری بستری پویا، انعطاف پذیر و تعاملی برای یادگیری در معماری فراهم می سازد که می تواند مبنای طراحی سیاست های آموزشی آینده قرار گیرد.

Keywords:

آموزش طراحی معماری , نظریه یادگیری ساخت گرایی , یادگیری الکترونیکی , فناوری های نوین , یادگیری مشارکتی