احیای فضاهای بلااستفاده شهری با طراحی گلخانه های خودکفای تولید غذای گیاهی از جانمایی تا مصالح پایدار

با رشد سریع شهرنشینی و گسترش فضاهای متروکه در بافت شهری، ضرورت باززنده سازی این عرصه های بی کاربرد با رویکردی پایدار و کارآمد بیش از پیش احساس می شود. در همین راستا، مقاله حاضر به بررسی امکان احیای فضاهای فراموش شده شهری از طریق طراحی گلخانه های خودکفا با تاکید بر استفاده از مصالح و فناوری های انرژی محور می پردازد. گلخانه های خوراک محور، ضمن ارتقای امنیت غذایی، کاهش ردپای کربن و افزایش تاب آوری شهری در برابر بحران ها می توانند به عنوان ابزاری موثر برای بازآفرینی فضاهای رهاشده و بهبود کیفیت محیط زیست شهری ایفای نقش کنند. در این پژوهش با بهره گیری از روش کیفی-تحلیلی و بررسی نمونه های بین المللی، چارچوبی مفهومی برای طراحی گلخانه های شهری خودکفا ارائه شده است. تمرکز بر مکان یابی بهینه، طراحی معماری پایدار، و استفاده از فناوری هایی مانند پنجره های فتوولتائیک شفاف، سیستم های تهویه طبیعی و جمع آوری آب باران از مهمترین محورهای این چارچوب است. نتایج تحقیق نشان می دهد که طراحی گلخانه های خودکفا و انرژی محور می تواند علاوه بر تولید پایدار، غذا نقشی محوری در باززنده سازی فضاهای متروکه، ارتقاء کیفیت زندگی شهری و تحقق توسعه پایدار ایفا کند.

Keywords:

گلخانه خودکفا , فضاهای متروکه شهری , انرژی های تجدیدپذیر , معماری پایدار , کشاورزی شهری