تاثیر کار ترکیبی بر انگیزش و بهره وری نیروی انسانی

مدل کار ترکیبی که ترکیبی از کار حضوری و دورکاری است، در سالهای اخیر به ویژه پس از شیوع پاندمی ۱۹-COVID، به طور چشمگیری در سازمانها و ادارات مختلف رواج یافته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مدل کار ترکیبی بر انگیزش شغلی و بهره وری نیروی انسانی در ادارات شهر لار استان فارس انجام شد. نتایج نشان داد که مدل کار ترکیبی تاثیر مثبت و معناداری بر انگیزش شغلی و بهره وری کارکنان داشته است. زنان به دلیل نیاز بیشتر به توازن کار و زندگی از این مدل بهره برداری بیشتری کردند و انگیزش بالاتری داشتند. کارکنان غیر مدیریتی نیز بیشترین افزایش در بهره وری و انگیزش را تجربه کردند در حالی که کارکنان مدیریتی به دلیل چالشهای نظارتی و نیاز به ارتباطات تیمی تاثیرات کمتری از مدل کار ترکیبی مشاهده کردند. پژوهش حاضر نشان میدهد که مدل کار ترکیبی میتواند به عنوان یک استراتژی موثر در افزایش انگیزش و بهره وری نیروی انسانی در ادارات معرفی شود. با این حال، سازمانها باید به چالش های نظارتی و ارتباطی در این مدل توجه کنند و ابزارهای مناسب برای تسهیل ارتباطات تیمی و ارزیابی عملکرد کارکنان از راه دور فراهم آورند.

Keywords:

مدل کار ترکیبی , انگیزش شغلی , بهره وری , دورکاری , نظارت بر عملکرد