بررسی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنان در گیلان

مقدمه: عفونت های بیمارستانی به دلیل مرگ و میر و هزینه های اقتصادی بالا ، مهم ترین چالش سیستم های بهداشتی است. هدف این بررسی ، ارزیابی اپیدمیولوژیک عفونت های بیمارستانی و تعیین الگوهای مقاومت دارویی  بوده است. مواد و روش ­ها: بررسی توصیفی گذشته نگر حاضر بر روی  پرونده ۷۳۸ بیمار بستری شده در بیمارستان پورسینا رشت از فروردین ۱۳۹۲ تا پایان شهریور ۱۳۹۴ انجام شد. نوع عفونت بیمارستانی ، علت عفونت و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از پرونده بیماران استخراج و در نهایت تمامی داده ها وارد SPSS نسخه ۲۱ شده و توسط تست های  آماری توصیفی،  تجزیه و تحلیل گردید. یافته ­ها: ۶/۶۲ درصد از بیماران مرد بودند. شایعترین علت عفونت بیمارستانی ، آسینتوباکتر(۶۶/۲۴ درصد) بود. عفونت ادراری(۲/۳۵ درصد) شایعترین شکل عفونت بیمارسانی بود. بیشترین و کمترین  میزان مقاومت در آسینتوباکتر به ترتیب به سفازولین (۴۸/۹۸ درصد)  و توبرامایسین( ۱۴/۵۷ درصد)، در استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب به آموکسی سیلین( ۲/۷۵  درصد ) و ونکومایسین ( ۱۲/۶ درصد )، درای کلای به ترتیب به آمپی سیلین ( ۳۳/۷۴ درصد)  و نیترافورانتوئین ( ۸۶/۸ درصد )،  در انتروباکتر به ترتیب به سفالکسین ( ۸۷/۹۶ درصد ) و مروپنم ( ۳۷/۴۱ درصد)، در کلبسیلا به ترتیب به آمپی سیلین ( ۱۹/۹۰ درصد) و آمیکاسین ( ۵/۲۱ درصد )، در سودوموناس به ترتیب به سفازولین ( ۹۸ درصد)  و مروپنم ( ۲۲/۲۲  درصد) دیده شد. بحث و نتیجه­ گیری:  شناخت وتشخیص به موقع مقاومت آنتی بیوتیکی و استفاده صحیح از آنتی بیوتیک ها برای کاهش ایجاد مقاومت دارویی از مهمترین اصولی است که باید در انتخاب آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماران، مد نظر قرار گیرد.

Keywords:

Drug Resistance , Microbial , Bacterial infections