بررسی ارتباط مواجهه با امواج الکترومغناطیسی و سقط خودبه خودی مطالعه مورد شاهدی مچ شده با سن در لنجان، ۱۴۰۳

زمینه و هدف: مواجهه با امواج الکترومغناطیسی انسان ساز به دلیل گسترش فناوریهای دیجیتال به یک نگرانی سلامت عمومی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین مواجهه با امواج الکترومغناطیسی و خطر سقط خودبه خودی در زنان باردار شهر لنجان،ایران در سال ۱۴۰۳ انجام شد. روش: در این مطالعه مورد شاهدی تطبیق یافته ۱۶۷ مادر با سابقه سقط خودبه خودی گروه) (مورد و ۱۶۷ مادر با زایمان موفق و فرزند سالم گروه) (شاهد از طریق سامانه یکپارچه بهداشت (سیب شناسایی شدند تطبیق بر اساس سن انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد جمع آوری شد. متغیرهای کیفی با آزمون کای دو و ارتباط مواجهه امواج الکترومغناطیسی با سقط خودبه خودی با رگرسیون لجستیک شرطی تحلیل شد. نسبت شانس و فاصله اطمینان ۹۵٪ گزارش شدند. نتایج استفاده بیش از ۱ ساعت در روز از تلفن همراه برای صحبت کردن نسبت شانس تطبیق یافته (۲,۶۵)، حمل تلفن همراه نزدیک بدن نسبت شانس تطبیق یافته - ۳,۳۴) و میانگین مدت استفاده از اینترنت تلفن همراه نسبت شانس تطبیق یافته ۱,۱۶) با افزایش خطر سقط خودبه خودی مرتبط بودند فاصله بالاتر از ۱۰ متر با دکل مخابراتی در تحلیل خام خطر را کاهش داد (نسبت شانس (۰,۳۱) تحصیلات پایین مادر نسبت شانس تطبیق یافته = ۰,۵۱ شغل همسر به عنوان کارگر نسبت شانس تطبیق یافته ۲,۲۷) و خویشاوندی نزدیک نسبت شانس تطبیق یافته ۰۳۹ نیز با سقط خودبه خودی مرتبط بودند. استفاده از ماکروفر با کاهش خطر همراه بود نسبت شانس تطبیق یافته ۰۳۵). نتیجه گیری مواجهه بالای امواج الکترومغناطیسی، به ویژه از تلفن همراه با افزایش خطر سقط خودبه خودی در لنجان مرتبط است. برنامه های آموزشی برای کاهش استفاده از تلفن همراه مقررات سختگیرانه تر برای نصب دکلهای مخابراتی و غربالگری زنان باردار در معرض خطر توصیه میشود.

Keywords:

سقط خودبه خودی , میدانهای الکترومغناطیسی , تلفن همراه , مطالعه مورد-شاهدی